Prawa pracownicze: Twój najlepszy sojusznik prawdopodobnie siedzi obok Ciebie („Dusza obywatela”)

Bez względu na naszą sytuację, potrzebujemy sojuszników, którzy będą pracować na rzecz zmiany.
Potrzebujemy ludzi, z którymi możemy rozmawiać, wymieniać się pomysłami, którzy nas rozweselą, gdy jesteśmy przygnębieni, którzy pomogą nam budować siłę poprzez wspólne działanie.
Wielu z nas angażuje się w sprawy polityki lokalnej i krajowej. A co z naszym miejscem pracy?
W jaki sposób możemy zmienić te warunki i przyczynić się do stworzenia bardziej sprawiedliwego i zrównoważonego świata?
Kluczowym podejściem jest tworzenie związków zawodowych.
Jeśli pracownicy Deepwater Horizon przystąpią do związku zawodowego, będą mogli sprzeciwić się niebezpiecznym skrótom stosowanym przez BP, nie martwiąc się o to, że zostaną nagle zwolnieni.
Wręcz przeciwnie, wiele osób prawdopodobnie będzie zwlekać z wyrażeniem swoich obaw z obawy przed utratą pracy.
Ale niezależnie od tego, czy nasz zakład pracy przystąpił do związku, czy nie, jeśli chcemy coś zmienić, musimy znaleźć sojuszników, którzy wezmą w nim udział.
Kiedy Jorge Rivera pracował w ASI, małej fabryce pościeli w Bostonie zatrudniającej 40 pracowników, jego pensja wynosiła zaledwie 7 dolarów.
50 dolarów za godzinę, ale wkrótce cena wzrosła do 11 dolarów za godzinę.
Gdy już wszystko zaczęło działać, Jorge nauczył się, jak owijać wewnętrzną sprężynę, budować ramę oraz szyć podszewkę i materiał.
Zorganizował stoisko na targi i pomógł sprzedać wysoką jakość firmy
Materace najwyższej jakości dla klientów.
Czasami pracuje szesnaście godzin z rzędu.
Obiecana podwyżka wynagrodzenia nigdy jednak nie została zrealizowana.
Jorge pozwolił, aby trwało to sześć miesięcy.
„Po kolejnych sześciu miesiącach zapytałem, co się stało z pierwotną ofertą” – powiedział. \".
„Zrobiłem, co mogłem, ale powiedzieli, że muszę trochę poczekać.
„Kiedy w końcu zdobył 50 punktów
Minął ponad rok.
„Wykorzystali mnie, głupio było mi to pokazywać, więc powiedziałem: 'Chcę podwyżki, o której mówiłeś, kiedy mnie nagrywałeś.
Zostałem w domu, aż pewnego dnia powiedziałem im, że szukam innej pracy.
Zadzwonili do mnie.
Ponieważ nie mają nikogo innego, kto mógłby wykonać pracę, którą ja wykonuję.
W tym momencie Jorge zdał sobie sprawę, że „wszyscy inni ludzie w firmie nie dostali podwyżki przez trzy lata”.
Nie będą nawet pracować po godzinach, chyba że ludzie pójdą do biura, żeby się poskarżyć.
Powiedziałem im: „Musicie robić to samo, co ja.
Powiedz to na głos.
Ale większość ludzi się boi.
Kiedy Jorge urodził się w Puerto Rico, w Nowym Jorku, większość jego rodziców
Pracownicy pochodzą z Ameryki Środkowej i znają tylko język hiszpański.
,,Zacząłem więc mówić w imieniu innych, bo mówię po angielsku.
Są też inne problemy z fabryką.
„Podobnie jak my jesteśmy zwierzętami, tak i łazienka pracowników jest brudna.
Nikt nie sprząta.
Woda pitna w naszej fontannie jest zielona.
Nie zapinają pasów bezpieczeństwa, gdy podnosisz ciężki materac.
Użyliśmy gorącego kleju metalowego do pompy, ale nie dali nam rękawiczek ani masek.
„Kiedy Jorge zaczął otwarcie mówić o tych i innych kwestiach, powiedział,” kierownik kazał mi zwrócić na siebie uwagę, a oni się mną zajmą.
Jestem smutny, bo to moi partnerzy.
Aby uszczęśliwić ludzi i zwiększyć produkcję, staram się polepszać warunki.
„Kiedy Jorge dowiedział się, że pracownicy innej bostońskiej firmy wywalczyli prawo do reprezentowania związku zawodowego pracowników przemysłu tekstylnego, on i kilku jego kolegów
Robotnicy spotkali się dyskretnie z delegatami związkowymi.
„Zacząłem też rozmawiać z ludźmi w fabryce i pytać ich, jak się czują, gdy otrzymują pięć lub sześć dolarów za godzinę, a jednocześnie zarabiają trzy lub cztery funty
Materac premium za 800 dolarów.
Powiedziałem, że za te pieniądze nie można kupić domu.
„Nie możesz utrzymać swojej rodziny.
Jorge wiedział, że jego działania niosą ze sobą ryzyko.
„Ale muszę to zrobić dla obecnych tam osób, nawet jeśli nie mam pracy.
Menedżerowie zwołali szereg spółek. szerokie spotkania.
„Powiedzieli, że właściciele będą musieli zamknąć fabrykę, jeśli związek się wtrąci.
To jest pierwsze zdanie, które zawsze wypowiadają.
Ale pęd trwa.
Podczas przerwy obiadowej Jorge przemawiał do tłumu.
„Zarząd nas widzi, ale nie wie, o czym mówimy, bo my mówimy po hiszpańsku, a oni nie.
„Związek wygrał, gdy pracownicy fabryk materacy w końcu zagłosowali.
Jednak ASI zaproponowało podniesienie płacy minimalnej jedynie o 16 centów za godzinę.
Jorge i inni pracownicy uznali, że nie mają innego wyjścia, jak tylko strajkować.
„Tylko pięciu pracowników przekroczyło linię” – wspominał Jorge. \".
„Nawet niektórzy ludzie, którzy głosowali przeciwko związkowi i pracowali w firmie przez lata, byli z nami.
Ci starsi ludzie i kobiety ciężko pracują przez całe życie i nic nie zarabiają.
Bardzo się ucieszyłam, gdy ich zobaczyłam, i prawie się rozpłakałam.
\"Pracownicy otrzymali zewnętrzne wsparcie za pośrednictwem organizacji solidarnościowych, organizacji takich jak Justice Work i innych członków związków zawodowych.
Jorge powiedział: „Powiedzieliśmy naszym klientom o strajku, więc dzwonili do nas i naciskali na realizację dostaw.
W firmie zabrakło zapasów.
\"Po pięciu dniach firma rozwiązała problem.
Pracownicy natychmiast otrzymali dolara. jakiś-
Jednogodzinna podwyżka wynagrodzenia oraz gwarancja dodatkowej podwyżki wynagrodzenia rocznie przez kolejne dwa lata, a także zwolnienie lekarskie, ubezpieczenie zdrowotne i dwutygodniowy płatny urlop.
Łazienka była czysta, a plotki o kawiarni krążyły.
„Teraz ludzie mają odwagę rozmawiać z szefem i mówić mu, co czują” – wyjaśnił Jorge. \".
\"Poszli do biura ze swoimi pytaniami.
Nauczyli się walczyć o swoje.
„Nawet w środowisku, w którym jeszcze nie przystąpiono do związków zawodowych, pracownicy, którzy pracują razem, mogą dokonać niesamowitych zmian, mimo że jest o wiele mniej zabezpieczeń.
W Chicago Inland Steel czterech czarnoskórych pracowników zaczęło się martwić sposobem traktowania pracowników należących do mniejszości.
„Polityka dotycząca papieru jest dobra, ale nie jest wdrażana” – powiedziała sprzedawczyni Scharlene Hurston. \".
Kiedy uczestniczysz w spotkaniu, zawsze czujesz, że nie jesteś częścią zespołu.
Czujesz się niewidzialny.
Choć będziesz zabierać głos i mieć rozsądne zdanie, twoje myśli będą ignorowane lub odrzucane.
Wtedy biały człowiek wyszedł z niemal identyczną propozycją, którą wszyscy chętnie zaakceptowali.
40% pracowników naszej fabryki stanowią mniejszości etniczne, które komunikują się poprzez związek zawodowy.
Ale kończy się, gdy wejdziesz na wyższy poziom.
Spośród 200 kierowników ds. sprzedaży i marketingu mamy trzech Afroamerykanów.
Czujemy się całkowicie odizolowani.
„Scharlene, zmęczona brakiem postępów, rozpoczęła nieformalne spotkanie z trzema innymi czarnoskórymi kolegami, którzy omawiali kwestie awansów wyłącznie z kierownictwem, ale ich skarga została odrzucona.
Zgodzili się z opinią Scharlene, że „jest to naruszenie zasady, którą bardzo cenię, czyli postępowania właściwie, prawdziwie i uczciwie.
Po kilku miesiącach burzy mózgów zdecydowali się w końcu zwrócić do Stevena Bowshera, szanowanego białego dyrektora generalnego.
Zaprosili go na kolację i opowiedzieli mu o rasistowskich dowcipach, obraźliwych komentarzach oraz jawnych i ukrytych przeszkodach, z którymi oni i inni musieli się zmierzyć we wnętrzu kraju.
Choć odczuwa współczucie, uważa, że te przykłady są abstrakcyjne i dalekie od jego doświadczenia.
Ale on jest wystarczająco zainteresowany.
Jednodniowe seminarium na temat stosunków rasowych, prowadzone przez długoletniego aktywistę na rzecz praw obywatelskich, niespodziewanie przyniosło jego firmie nowe spojrzenie.
\"Nagle przestaliśmy ze sobą rozmawiać i zaczęliśmy rozmawiać ze sobą.
Bob Hill przyprowadził na warsztaty cały swój zespół menedżerów, a następnie opracował pozytywny plan działania.
Ministerstwo zaczęło systematycznie promować mniejszości etniczne na podstawie ich ogólnego doświadczenia i ogólnych umiejętności, nawet jeśli przez wiele lat utknęły na niższym szczeblu w korporacji.
Na prośbę Bowsera, Inland President wziął udział w tym samym seminarium, zorganizował spotkanie z wyższymi urzędnikami zajmującymi się kwestiami rasowymi i starannie zebrał opinie kobiet i pracowników należących do mniejszości etnicznych.
Oczywiście, zespół w Scharlene napotkał opór.
„Dostajesz kulkę, gdy stajesz twarzą w twarz z czymś kontrowersyjnym” – powiedziała. \".
„Wszyscy mamy kolegów, którzy mówią nam, jak świetlana jest nasza przyszłość ---
Jeśli rozwiedziemy się z tymi, którzy mają kłopoty
Większość naszych przeciwników to wcale nie są źli ludzie.
Oni są po prostu ignorantami i boją się kontrowersji i zmian.
Ale to nie powstrzymało reformatorów.
„Wzajemnie się inspirujemy” – mówi Scharlene. \".
„Kiedy ktoś z nas jest zmęczony, wszyscy inni są gotowi go podnieść.
\"Poza tym nie jest ich tylko czworo.
Obecnie w każdym z głównych działów i zakładów produkcyjnych utworzono grupę zajmującą się kwestiami związanymi z inkluzywnością rasową i płciową.
Kiedy Bob Hill został szefem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
Niezależny oddział firmy Ryerson Coil, który mianował pierwszego czarnoskórego dyrektora generalnego firmy i pierwszego Latynoskę i kobietę na stanowisku kierownika fabryki, przeprowadził dużą kampanię przeciwko molestowaniu seksualnemu i wycofał się
Długoterminowa polityka zamykania powierzchni biurowych
Ograniczenia dla zwykłych pracowników
Po latach strat, kiedy wydział w końcu zaczął przynosić zyski, przypisywał swój sukces uwolnieniu energii i kreatywności pracowników, którzy w końcu poczuli, że są szanowani i wspierani przez kierownictwo.
„Kulturę korporacyjną trzeba tworzyć na zawsze i zmieniać na zawsze” – mówi Scharlene. \".
Ale te problemy zostały zalegalizowane.
Poznaliśmy sztukę negocjacji i siłę jedności.
W przeszłości mało kto kwestionował te problemy lub zaprzeczał ich istnieniu.
Ludzie już się tak nie boją.
Oni wolą tak mówić.
Adaptacja nowej wersji książki Paula Rogarta Loeba Dusza obywateli: Życie z wiarą w trudnych czasach (
Saint Martin Press, 1699 dolarów (wydanie w miękkiej oprawie).
Z ponad 100 000 egzemplarzy książka soul stała się klasycznym przewodnikiem po zmianach społecznych.
Howard Zinn nazwał go „wspaniałym”. . .
Bogate doświadczenie w zakresie betonu.
Alice Walker powiedziała: „Głos, który odnajduje Loeb, pokazuje, że odwaga może być inną nazwą miłości.
Bill McKibben nazwał to „silną zachętą dla obywateli, którzy działają na rzecz zdrowia środowiskowego”.
Loeb napisał także: „Niemożliwe wymaga czasu: w czasach strachu, przewodnik po nadziei dla obywateli, History Channel i trzecia książka polityczna wydana przez American Book Association w 2004 r.
W każdy czwartek na łamach Huffington Post publikowany jest wybór „dusz”.
Zarejestruj się tutaj, aby zobaczyć poprzednie fragmenty lub otrzymać powiadomienie o nowym.
Więcej informacji znajdziesz na stronie www. Posłuchaj wywiadów i rozmów na żywo z Leebem lub otrzymaj artykuł bezpośrednio od Leeba. paulloeb. organizacja
Możesz również zapisać się na miesięczną listę e-mailową Paula i śledzić go na Facebooku.
Com/PaulLoebBooks „Dusza obywateli” autorstwa Paula Rogarta Loeba.
Wszelkie prawa zastrzeżone ©2010 przesłane przez autora i reprodukowane za pośrednictwem St. pozwolenie
Gryf Marcina
Przedruk lub wydanie jest dozwolone pod warunkiem uwzględnienia tej linii praw autorskich