ocena kliniczna wpływu antyalergicznych pokrowców na materace u pacjentów z astmą umiarkowaną do ciężkiej i alergią na roztocza kurzu domowego: randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą, kontrolowane placebo

Tło: Korzystanie
Pokrowce na materace antyalergiczne stosowane u pacjentów z astmą mogą znacząco obniżyć poziom alergenów kurzu domowego w próbkach kurzu.
Oprócz zmniejszonej nadreaktywności dróg oddechowych wywołanej aminami tkankowymi, istnieje niewiele danych sugerujących wpływ pokrowców na materace na skuteczność kliniczną i jakość życia u pacjentów z astmą umiarkowaną lub ciężką.
Metody: W randomizowanym, podwójnie ślepym badaniu kontrolowanym placebo wzięło udział trzydziestu pacjentów z astmą i alergią na roztocza kurzu domowego.
Przed i po użyciu
Pokrowiec na alergię na 1 rok zbiera kurz z materaca w celu określenia stężenia dermatu w domu (Der str. 1)
Oceniono nadreaktywność dróg oddechowych i jakość życia.
Pacjent ocenił objawy (płuca i nos)
, Wartość szczytowego przepływu powietrza rano i wieczorem, leki ratunkowe 14 dni przed i po interwencji.
Wyniki: w porównaniu z okresem przed leczeniem, stężenie Der p1 w kurzu zebranym przez materac w grupie leczonej aktywnie zmniejszyło się znacząco po 1 roku;
W grupie placebo nie zaobserwowano żadnych zmian.
W grupie leczonej aktywnie i w grupie placebo nie zaobserwowano znaczącej poprawy stężenia aminy tkankowej PC20.
Jakość życia w obu grupach uległa podobnej poprawie.
W obu grupach nie zaobserwowano istotnych zmian w ocenie objawów dolnych dróg oddechowych.
W porównaniu z okresem przed leczeniem, wyniki dotyczące objawów nosowych w grupie leczonej aktywnie uległy znacznemu obniżeniu, ale nie było znaczącej różnicy między obiema grupami.
Żadna z grup nie zaobserwowała zmian w wartościach szczytowego przepływu powietrza rano i wieczorem, jego zmienności ani stosowania leków ratunkowych.
Wniosek: Użyj oporu
Antyalergiczne pokrycie materaca prowadzi do znacznego obniżenia stężenia Der p1 w sypialniach bez dywanów.
Jednakże u pacjentów z astmą umiarkowaną lub ciężką skuteczne unikanie alergenów nie wpływa na nadreaktywność dróg oddechowych ani na parametry kliniczne.
Badania przeprowadzono w latach 1996–1998. W badaniu wzięło udział 38 pacjentów w wieku 11–44 lat z kliniki leczenia astmy w Hilverum w Holandii, u których w wywiadzie stwierdzono astmę i alergię na kurz domowy.
Uzyskano świadomą zgodę od pacjenta lub jego rodziców.
Pacjentów tych wybrano na podstawie zwiększonej reaktywności dróg oddechowych w wyniku wdychania aminy tkankowej (
PC20 1 μ g Der p 1/g pyłu).
Ponad 60% wszystkich pacjentów (wartość prognozowana).
U pacjentów nie występowały żadne infekcje dróg oddechowych w ciągu ostatnich 6 tygodni i nie mieli oni żadnych ciężkich ataków astmy w ciągu ostatnich 6 miesięcy.
W ciągu ostatnich sześciu miesięcy nikt nie przyjmował sterydów doustnych.
Wszyscy pacjenci wyrazili świadomą zgodę.
Komisja etyki medycznej ośrodka Asthmacenter Heuvel zatwierdziła badanie.
Projekt badania: badanie było randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie ślepe, z grupami równoległymi, w którym porównywano wpływ opakowań zapobiegających przenikaniu alergenów na materace, poduszki i narzuty na łóżka w ciągu 1 roku i odpowiadające im opakowania placebo.
Na początku badania przeszkolona pielęgniarka zajmująca się schorzeniami układu oddechowego odwiedziła pacjenta, pobrała próbki kurzu z materaca pacjenta w celu wykonania pomiarów Der p1 i odnotowała środki unikania alergenów, które były już stosowane w domu.
U wszystkich pacjentów objętych badaniem podłogi w sypialniach były gładkie.
Pacjentowi zalecono czyszczenie prześcieradeł w temperaturze 60°C co tydzień
Oprócz opakowania materaca nie podjęto żadnych innych działań mających na celu uniknięcie alergenów.
Pod koniec badania ta sama pielęgniarka ponownie odwiedziła domy, aby zebrać kurz z podkładów na łóżkach.
Pacjent był objęty opieką przez cały rok;
Okres włączenia wynosi 2 lata.
U pacjentów z alergią na pyłki testy wykonywano poza sezonem pylenia.
Podczas pierwszej wizyty pacjent został poddany ocenie klinicznej.
Pojemność życiowa (VC)
Dokonano pomiarów wartości, wykonano testy skórne i oceniono stężenie aminy tkankowej PC20.
Przed rozpoczęciem badania należy przerwać przyjmowanie leków: wziewnych sterydów i octanu sodu przez 1 tydzień przed testem stymulacji aminami tkanki tchawicy;
Przed badaniem podawano teofilinę, doustne leki z grupy beta-2-adrenalin, długo działające wziewne leki z grupy beta-2-adrenalin i leki przeciwhistaminowe przez 48 godzin, a wdychanie krótko działających leków z grupy beta-2-adrenalin trwało 6 godzin.
Zbieranie i odsysanie kurzu domowego przed, po 4 i 8 miesiącach interwencji oraz na końcu interwencji odbywa się za pomocą tego samego odkurzacza (
Philips Vitall 377,1300 Watt, Philips, Eindhoven, Netherlands)
Użyj specjalnego urządzenia filtrującego z całego materaca w ciągu 2 minut (
ALK w Holsham, Dania).
Na początku badania należy zebrać kurz bezpośrednio z materaca;
Pod koniec badań zebrano kurz na szczycie obozowiska.
Filtr należy przechowywać w lodówce w temperaturze -20°C aż do momentu wykonania analizy po zakończeniu badania.
Oznaczanie antygenu Der P1 metodą ELISA.
Przeciwciało monoklonalne przeciwko Der p1 zostało utrwalone na płytce 96-dołkowej.
Po inkubacji z ekstraktem pyłowym, drugi etap polegał na inkubacji z przeciwciałem wielowartościowym (
Nadenzym słonecznikowy.
Po dodaniu 1, 2-
Dla chlorowodorku diaminy (OPD)
Jako substrat mierzono absorpcję przy 490 nm za pomocą czytnika ELISA.
Roztwór fosforanu aminy tkankowej (
Podwójne stężenie od 0. (25 do 32 mg/ml)
Podawane za pomocą nebulizatora De Vilbiss 646 o wydajności 0. 13 mg/ml.
Nebulizator zamontowany jest na skrzynce zaworowej z filtrem aerozolowym.
Czas rozpylania wynosił 30 sekund. W tym czasie pacjentowi polecono oddychać cicho.
Eksperyment rozpoczęto od wdychania aerozolu buforu fosforanowego.
Trzy pomiary VC i FEV przed inhalacją (
(Masterscreen).
V1 mierzono po każdym stężeniu.
Aminy tkankowe PC20 uzyskano poprzez interpolację liniową.
Materace, poduszki i pościel dla grupy interwencyjnej zostały zawinięte w folię LID dostarczoną przez Carlę c\'air (
Allergy Control AC btm Velserbroek, Holandia).
Dopasowaną okładkę placebo wykonała ta sama firma.
Obóz, zorganizowany przez pielęgniarkę naukową, pozostał na swoim miejscu przez rok.
Jakość życia na podstawie kwestionariusza jakości życia w chorobach układu oddechowego (QoL-RIQ). 17 Jakość życia
RIQ to kwestionariusz jakości życia specyficzny dla danej choroby, przeznaczony dla pacjentów z astmą i astmą przewlekłą, składający się z 55 pytań podzielonych na siedem obszarów: problemy z oddychaniem (9 pytań)
Problemy fizyczne (9 pozycji), emocje (9 pozycji)
, Wyzwalają/wzmagają sytuację problemów z oddychaniem (7 pozycji)
Zajęcia ogólne (4 pozycje)
Czynności codzienne i domowe (10 pozycji)
Aktywność społeczna, relacje interpersonalne i seksualność (7 pytań).
Aby skupić problem na doświadczeniu pacjenta, projekt opiera się na określeniu „jak dużego dyskomfortu” doświadcza on w związku z powyższymi objawami lub emocjami.
Jeśli chodzi o projekty związane z konkretnymi działaniami, pytanie brzmi: „w jakim stopniu są one utrudnione w realizacji danego działania?”.
Pacjentów poproszono o udzielenie odpowiedzi na 70-stopniowej skali Likerta, od „wcale” do „skrajne” cierpienie lub niedrożność. Niezawodność (test-
Ponowne badanie, spójność wewnętrzna)
I udowodnił swoją skuteczność.
W celu monitorowania 17 parametrów klinicznych w okresie 14 dni przed interwencją oraz na koniec 12-miesięcznego okresu oczekiwania na suchość pacjenci muszą prowadzić dzienniczki dotyczące astmy i objawów nosa, wartości szczytowego przepływu powietrza oraz zapisywać leki dwa razy dziennie.
Objawy astmy obejmują trudności w oddychaniu, kaszel, trudności w oddychaniu.
Do objawów ze strony nosa zalicza się zatkany nos, kichanie i swędzenie.
Każda pozycja podzielona jest na punkty od 0 (brak objawów) do 4 (ciężkie objawy).
Pacjentów szkolono w zakresie wykonywania ćwiczeń pomiaru szczytowego przepływu powietrza przy użyciu mikrosprzętu - miernika Wrighta.
Uczestnikom polecono wykonanie trzech odczytów i zapisanie najwyższych wartości rano po przebudzeniu i wieczorem przed pójściem spać.
Pacjentów poproszono o kontynuowanie przyjmowania standardowych leków wziewnych i zapisanie dodatkowych leków ratunkowych na wypadek, gdyby były potrzebne.
Analizę danych i analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu oprogramowania SPSS.
Porównanie grupowe (
Przed i po interwencji)
Wykonano zgodnie z przeglądem sygnatury Wilcoxona.
Analizuj dane dziennika za pomocą testów symboli. Człowiek-
Do porównania międzygrupowego zastosowano test Whitney'a U. wartości p wynoszące 0. 5)
W grupie leczonej i grupie placebo przyznano 18 punktów za problemy z oddychaniem, problemy fizyczne związane z problemami z klatką piersiową, czynnik wyzwalający/wzmocnienie i wynik całkowity.
Mimo że nie było znaczącej różnicy w marginesie poprawy pomiędzy obiema grupami, poprawa w obrębie grupy leczonej była znacząca.
Nie stwierdzono istotnych różnic w wartościach wyjściowych parametrów klinicznych w zakresie wyników oceny objawów astmy pomiędzy grupami (tabela 2).
Mediana wyników objawów płucnych w obu grupach nie uległa znaczącej zmianie w ciągu roku.
Wynik objawów nosowych w grupie leczonej uległ znacznemu zmniejszeniu (p=0,00). 04)
Ale nie w grupie placebo.
Różnica między obiema grupami nie była istotna statystycznie.
Wartość bazowa ef (
(rano i wieczorem)
Obie grupy są porównywalne (tabela 3).
Po roku interwencji nie zaobserwowano istotnych zmian w porannej i wieczornej wydajności, zmienności szczytowego przepływu powietrza ani w stosowaniu leków ratunkowych w obu grupach pacjentów.
Wyświetl tę tabelę: Wyświetl tabelę wbudowaną Wyświetl tabelę wyskakującą 2 wynik objawów przed i po interwencji (
Mediana rejestracji w ciągu 14 dni)
Wyświetl tę tabelę: Wyświetl tabelę wbudowaną Wyświetl tabelę wyskakującą 3 wartość szczytowego ruchu przed i po interwencji (
Mediana rejestracji w ciągu 14 dni)
Celem tego badania jest zbadanie
W materacu przeciwalergicznym w sypialni bez dywanu, narażonym na Der p1 na łóżku, u pacjentów z alergią na roztocza kurzu domowego cierpiących na astmę umiarkowaną lub ciężką.
W grupie leczonej aktywnie w porównaniu z grupą placebo zaobserwowaliśmy istotne zmniejszenie stężenia Der p1 w kurzu zebranym przez materac.
Stężenie aminy w tkance PC20 nie uległo poprawie w trakcie rocznej interwencji.
Chociaż istotną poprawę objawów nosowych i jakości życia zaobserwowano jedynie w grupie leczonej aktywnie, nie znaleźliśmy żadnej istotnej różnicy między grupą placebo a grupą leczoną aktywnie pod względem zmian objawów płucnych i nosowych, jakości życia, wartości szczytowego przepływu powietrza i stosowania leków ratunkowych.
Wczesne badania wykorzystujące kilka różnych typów opakowań materacy wykazały również zmniejszenie ekspozycji Der p1 w górnej części materaca (tabela 4).
Jednakże inne badania nie wykazały spadku stężenia Der p1, a podczas tych badań dywan w sypialni nie został usunięty.
21,22 wykluczamy problem skażenia Der p1 z piętra 13, uwzględniając tylko pacjentów, którzy nie mają dywanu w sypialni.
Może to doprowadzić do tego, że chociaż nasze wyjściowe stężenie Der p1 jest wyższe niż w innych badaniach, możemy je znacząco obniżyć w grupie leczonej aktywnie.
22, 23 spadek stężenia alergenu osiągnięty po 4 miesiącach pozostał niezmieniony przez cały okres badania.
Wyświetl tę tabelę: Wyświetl w tekście Wyświetl tabelę wyskakującą 4 Podsumowanie wyników i ustawień kontrolowanego badania dotyczącego pokryć materacowych chociaż stężenie Der p1 w grupie leczonej aktywnie było istotnie niższe w porównaniu z grupą placebo, nie zaobserwowaliśmy istotnego zmniejszenia nadreaktywności dróg oddechowych.
Inne badania również nie wykazały poprawy nadreaktywności dróg oddechowych.
Dwa badania 22, 23, 10, 11, 22 nie wykazały znaczącego zmniejszenia stężenia alergenów w kurzu, co wyjaśnia brak poprawy w zakresie nadreaktywności dróg oddechowych.
Frederick i wsp. stwierdzili, że u wszystkich pacjentów regularne leczenie zapobiegawcze przyniosło zadowalającą kontrolę, więc nie zaobserwowano żadnych lub prawie żadnych zmian w parametrach klinicznych.
Nawet Cloosterman i jego współpracownicy, którzy próbowali uniknąć tego efektu terapeutycznego, włączając do badania jedynie pacjentów, którzy nie stosowali wziewnych sterydów lub mogli je odstawić, nie zaobserwowali znaczącej poprawy w zakresie nadreaktywności dróg oddechowych, ani żadnej znaczącej poprawy w zakresie użytych parametrów klinicznych, takich jak wyniki oceny objawów, zmienność skuteczności i odwracalność F1.
Jak możemy koordynować te opinie?
Mimo stosunkowo wysokiej dawki wdychanego kortyzolu, u pacjentów biorących udział w naszym badaniu stwierdzono ciężką nadreaktywność (> 800 μg)
W przeciwieństwie do tego komputer PC20