ارزیابی بالینی تأثیر روکش‌های تشک ضد حساسیت در بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید و آلرژی به مایت گرد و غبار خانگی: یک مطالعه تصادفی دوسوکور کنترل‌شده با دارونما

پیشینه: استفاده
روکش‌های تشک آلرژیک در بیماران آسم می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه سطح آلرژن‌های گرد و غبار خانگی در نمونه‌های گرد و غبار شود.
علاوه بر کاهش بیش‌فعالی راه هوایی ناشی از آمین بافتی، داده‌های کمی وجود دارد که نشان دهنده تأثیر روکش تشک بر اثربخشی بالینی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید باشد.
روش‌ها: سی بیمار مبتلا به آسم و آلرژی به مایت‌های گرد و غبار خانگی در یک مطالعه تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما مورد بررسی قرار گرفتند.
قبل و بعد از استفاده
پوشش آلرژی به مدت ۱ سال، گرد و غبار را از تشک جمع آوری کنید تا غلظت پوست در خانه تعیین شود (Der صفحه ۱)
واکنش بیش از حد راه هوایی و کیفیت زندگی اندازه‌گیری شد.
بیمار علائم (ریه‌ها و بینی) را امتیازدهی کرد
، مقدار حداکثر جریان صبح و عصر، داروی نجات‌بخش ۱۴ روز قبل و بعد از مداخله.
نتایج: در مقایسه با قبل از درمان، غلظت Der p1 در گرد و غبار جمع شده توسط تشک در گروه درمان فعال پس از ۱ سال به طور قابل توجهی کاهش یافت؛
هیچ تغییری در گروه دارونما مشاهده نشد.
در گروه‌های درمان فعال و دارونما، هیچ بهبود قابل توجهی در آمین بافتی PC20 مشاهده نشد.
کیفیت زندگی در هر دو گروه به طور مشابه بهبود یافته است.
در هر دو گروه، تغییر معنی‌داری در نمره علائم راه هوایی تحتانی مشاهده نشد.
در مقایسه با قبل از درمان، نمره علائم بینی گروه درمان فعال به طور قابل توجهی کاهش یافت، اما تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.
هیچ یک از گروه‌ها تغییراتی در مقادیر اوج جریان صبح و عصر، تغییرپذیری اوج جریان و استفاده از داروهای نجات‌بخش مشاهده نکردند.
نتیجه‌گیری: مقاومت در برابر استفاده
پوشش تشک آلرژیک منجر به کاهش قابل توجه غلظت Der p1 در اتاق خواب‌های بدون فرش می‌شود.
با این حال، در بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید، این اجتناب مؤثر از آلرژن، بر افزایش حساسیت راه‌های هوایی و پارامترهای بالینی تأثیری ندارد.
روش‌ها از ژانویه ۱۹۹۶ تا دسامبر ۱۹۹۸، ۳۸ بیمار ۱۱ تا ۴۴ ساله با سابقه آسم و آلرژی به گرد و غبار خانگی از کلینیک آسم در هیلوروم، هلند، انتخاب شدند.
رضایت آگاهانه از بیمار یا والدین او اخذ شد.
این بیماران بر اساس افزایش پاسخ‌دهی راه هوایی به استنشاق آمین بافتی انتخاب شدند (
PC20 1 میکروگرم Der p 1/g گرد و غبار).
بیش از ۶۰٪ از کل بیماران (مقدار پیش‌بینی‌شده).
بیماران هیچ سابقه عفونت تنفسی در 6 هفته گذشته نداشتند و هیچ حمله شدید آسم در 6 ماه گذشته نداشتند.
در شش ماه گذشته، هیچ کس استروئید خوراکی دریافت نکرده است.
همه بیماران رضایت آگاهانه داشتند.
کمیته اخلاق پزشکی Asthmacenter heuvel این مطالعه را تأیید کرد.
طرح مطالعه: این مطالعه یک طرح تصادفی، کنترل‌شده با دارونما، دوسوکور و با گروه‌های موازی بود که اثرات بسته‌بندی‌های غیرنفوذی آلرژن را روی تشک‌ها، بالش‌ها و روتختی‌ها در عرض ۱ سال و بسته‌بندی‌های دارونمای همسان مقایسه کرد.
در ابتدای مطالعه، یک پرستار آموزش‌دیده تنفسی از بیمار عیادت کرد، نمونه‌های گرد و غبار را از تشک بیمار برای اندازه‌گیری Der p1 جمع‌آوری کرد و اقدامات اجتناب از آلرژن‌هایی را که از قبل در خانه وجود داشت، ثبت کرد.
کف اتاق خواب همه بیمارانی که در این مطالعه شرکت داشتند، صاف بود.
به بیمار دستور داده شد که ملحفه‌ها را هر هفته در دمای ۶۰ درجه سانتیگراد تمیز کند.
علاوه بر بسته‌بندی تشک، هیچ اقدام دیگری برای جلوگیری از آلرژن‌ها انجام نشده بود.
در پایان مطالعه، همان پرستار دوباره به خانه‌ها سر زد تا گرد و غبار روی پدهای تخت را جمع‌آوری کند.
بیمار در طول سال مورد بررسی قرار گرفت؛
دوره شمول ۲ سال است.
بیماران مبتلا به آلرژی به گرده، خارج از فصل گرده افشانی مورد آزمایش قرار گرفتند.
در اولین ویزیت، بیمار از نظر بالینی ارزیابی شد.
ظرفیت زندگی (VC)
مقادیر اندازه‌گیری شدند، آزمایش‌های پوستی انجام شد و آمین بافتی PC20 ارزیابی شد.
قطع مصرف داروها قبل از دوره مطالعه: استروئیدهای استنشاقی و استات سدیم به مدت ۱ هفته قبل از آزمایش تحریک بافت نای با آمین؛
قبل از آزمایش، تئوفیلین، داروهای خوراکی بتا ۲ آدرنالین، داروهای استنشاقی بتا ۲ آدرنالین طولانی اثر و آنتی‌هیستین به مدت ۴۸ ساعت و استنشاق داروهای بتا ۲ آدرنالین کوتاه اثر به مدت ۶ ساعت ادامه داشت.
جمع‌آوری و مکش گرد و غبار منزل قبل، 4 و 8 ماه مداخله و در پایان مداخله توسط همان جاروبرقی جمع‌آوری می‌شود (
فیلیپس ویتال ۳۷۷،۱۳۰۰ وات، فیلیپس، آیندهوون، هلند)
با استفاده از دستگاه فیلتراسیون مخصوص، کل تشک را در عرض ۲ دقیقه تمیز کنید (
ALK در هولشام، دانمارک).
در ابتدای مطالعه، گرد و غبار را مستقیماً از تشک جمع کنید.
در پایان مطالعه، گرد و غبار در بالای کمپ جمع آوری شد.
فیلتر تا زمان انجام آنالیز در پایان مطالعه، در یخچال با دمای 20- درجه سانتیگراد نگهداری می‌شود.
تعیین آنتی‌ژن Der P1 با روش الایزا (ELISA).
آنتی‌بادی مونوکلونال علیه Der p1 در پلیت 96 خانه‌ای تثبیت شد.
پس از انکوباسیون با عصاره گرد و غبار، مرحله دوم با یک آنتی‌بادی چند ظرفیتی انکوبه شد (
آنزیم بیش از حد آفتابگردان.
پس از اضافه کردن ۱، ۲-
برای دی‌آمین هیدروکلراید (OPD)
به عنوان سوبسترا، جذب در طول موج 490 نانومتر با استفاده از دستگاه الایزا ریدر اندازه‌گیری شد.
محلول آمین فسفات بافتی (
غلظت دو برابر از ۰. ۲۵ تا ۳۲ میلی‌گرم در میلی‌لیتر)
از طریق نبولایزر De Vilbiss 646 با خروجی 0 تجویز می‌شود. ۱۳ میلی‌گرم در میلی‌لیتر.
نبولایزر روی یک جعبه شیر با فیلتر آئروسل نصب شده است.
زمان اتمیزه کردن 30 ثانیه بود که در طی آن به بیمار دستور داده می‌شد آرام نفس بکشد.
این آزمایش با استنشاق آئروسل بافر فسفات آغاز شد.
سه بار اندازه‌گیری VC و fev قبل از استنشاق (
مستراسکرین).
V1 پس از هر غلظت اندازه‌گیری شد.
آمین بافتی PC20 با درون‌یابی خطی بدست می‌آید.
تشک‌ها، بالش‌ها و ملافه‌های گروه مداخله در یک LID که توسط Carla c\'air تهیه شده بود، پیچیده شدند.
کنترل آلرژی AC btm Velserbroek، هلند).
پوشش دارونمای منطبق نیز توسط همین شرکت ساخته شده بود.
این اردو که توسط یک پرستار محقق ترتیب داده شده بود، به مدت ۱ سال ادامه یافت.
کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه کیفیت زندگی برای بیماری‌های تنفسی (QoL-RIQ). ۱۷ کیفیت زندگی-
پرسشنامه کیفیت زندگی RIQ یک پرسشنامه کیفیت زندگی مختص بیماری برای بیماران مبتلا به آسم و آسم مزمن است که شامل ۵۵ سوال است و به هفت حوزه تقسیم می‌شود: مشکلات تنفسی (۹ سوال)
مشکلات جسمی (9 مورد)، احساسات (9 مورد)
، ایجاد/تشدید مشکلات تنفسی (7 مورد)
فعالیت‌های عمومی (۴ مورد)
فعالیت‌های روزانه و خانگی (۱۰ مورد)
فعالیت‌های اجتماعی، روابط بین فردی و تمایلات جنسی (7 مورد).
برای تمرکز بر مشکل بر تجربه بیمار، این پروژه بر اساس «میزان مشکلی» که آنها از علائم یا احساسات فوق تجربه می‌کنند، انجام می‌شود.
در مورد پروژه‌های مرتبط با فعالیت‌ها، سوال این است که «آنها چقدر در انجام این فعالیت خاص با مانع مواجه هستند».
از بیماران خواسته شد تا پاسخ‌های خود را در مقیاس لیکرت ۷۰ درجه‌ای، از «اصلاً» تا «بسیار شدید» بیان کنند. پایایی (آزمون-
بررسی مجدد، همسانی درونی
و اثربخشی خود را ثابت کرد.
۱۷ پارامتر بالینی در طول دوره ۱۴ روزه قبل از مداخله و در پایان دوره ۱۲ ماهه انتظار خشکی، بیماران را ملزم به ثبت کارت‌های روزانه برای علائم آسم و بینی، مقادیر حداکثر جریان و ثبت دارو دو بار در روز می‌کند.
علائم آسم شامل مشکلات تنفسی، سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس است.
علائم بینی شامل گرفتگی بینی، عطسه و خارش است.
هر مورد از ۰ امتیاز (بدون علامت) تا ۴ (علائم شدید) تقسیم می‌شود.
بیماران برای انجام تمرینات پیک فلومتری با استفاده از دستگاه میکرو رایت متر آموزش دیدند.
به آنها دستور داده شد که سه بار فشار خون خود را اندازه‌گیری کنند و بالاترین مقادیر را هنگام بیدار شدن از خواب در صبح و قبل از خواب در شب ثبت کنند.
از بیماران خواسته شد که به مصرف داروهای استنشاقی معمول ادامه دهند و در صورت نیاز، داروهای اضافی جایگزین را ثبت کنند.
تجزیه و تحلیل داده‌ها و تحلیل آماری با نرم‌افزار SPSS انجام شد.
مقایسه گروهی (
قبل و بعد از مداخله)
با بررسی امضای ویلکاکسون انجام شد.
تجزیه و تحلیل داده‌های لاگ با استفاده از آزمون‌های نماد. مان-
برای مقایسه بین گروهی از آزمون یو ویتنی استفاده شد. مقادیر p برابر با 0. 5)
در گروه درمان و گروه دارونما، ۱۸ امتیاز برای مشکلات تنفسی، مشکلات جسمی مرتبط با مشکلات قفسه سینه، محرک/تقویت و نمره کل وجود داشت.
اگرچه تفاوت معنی‌داری در حاشیه بهبودی بین دو گروه وجود نداشت، اما بهبودی در گروه درمان قابل توجه بود.
تفاوت معنی‌داری در مقادیر پایه پارامترهای بالینی برای نمرات علائم آسم بین گروه‌ها وجود نداشت (جدول 2).
میانگین نمره علائم ریوی دو گروه در عرض ۱ سال تغییر قابل توجهی نکرد.
نمره علائم بینی در گروه درمان به طور قابل توجهی کاهش یافت (p=0.001). 04)
اما در گروه دارونما اینطور نبود.
تفاوت بین دو گروه معنی‌دار نبود.
مقدار پایه ef (
صبح و عصر)
دو گروه قابل مقایسه هستند (جدول 3).
پس از یک سال مداخله، هیچ تغییر معنی‌داری در میزان EF صبح و عصر، تغییرپذیری حداکثر جریان یا استفاده از داروهای نجات‌بخش در هر دو گروه از بیماران مشاهده نشد.
این جدول را مشاهده کنید: جدول درون خطی را مشاهده کنید جدول پاپ آپ 2 نمره علائم قبل و بعد از مداخله (
میانگین ثبت نام در ۱۴ روز
این جدول را مشاهده کنید: جدول درون خطی را مشاهده کنید جدول پاپ آپ ۳ مقدار اوج ترافیک قبل و بعد از مداخله (
میانگین ثبت نام در ۱۴ روز
هدف از این مطالعه، مطالعه
در یک بسته تشک آلرژیک در اتاق خواب بدون فرش، در معرض Der p1 روی تخت، آلرژی به مایت‌های گرد و غبار خانگی در بیماران مبتلا به آسم متوسط تا شدید.
ما کاهش قابل توجهی در غلظت Der p1 در گرد و غبار جمع شده توسط تشک در گروه درمان فعال در مقایسه با گروه دارونما مشاهده کردیم.
آمین بافت PC20 در طول مداخله 1 ساله بهبود نیافت.
اگرچه بهبودهای قابل توجه در علائم بینی و کیفیت زندگی فقط در گروه درمان فعال مشاهده شد، اما هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه دارونما و گروه درمان فعال در تغییرات علائم ریوی و بینی، کیفیت زندگی، مقادیر حداکثر جریان و استفاده از داروهای نجات‌دهنده مشاهده نشد.
مطالعات اولیه با استفاده از چندین نوع مختلف بسته‌بندی تشک نیز کاهش میزان مواجهه با Der p1 را در بالای تشک نشان داد (جدول 4).
با این حال، مطالعات دیگر کاهش غلظت Der p1 را نشان ندادند و در این مطالعات فرش موجود در اتاق خواب برداشته نشد.
۲۱،۲۲ ما مسئله آلودگی Der p1 را از طبقه ۱۳ حذف می‌کنیم و فقط بیمارانی را که در اتاق خوابشان فرش نداشتند، در نظر می‌گیریم.
این ممکن است به این واقعیت منجر شود که اگرچه غلظت اولیه Der p1 ما بالاتر از سایر مطالعات است، اما می‌توانیم آن را در گروه تحت درمان فعال به طور قابل توجهی کاهش دهیم.
۲۲، ۲۳ کاهش غلظت آلرژن پس از ۴ ماه حاصل شد و در طول دوره مطالعه بدون تغییر باقی ماند.
این جدول را مشاهده کنید: مشاهده درون خطی مشاهده جدول پاپ آپ ۴ خلاصه نتایج و تنظیمات مطالعه پوشش تشک کنترل شده اگرچه غلظت Der p1 در گروه درمان فعال در مقایسه با گروه دارونما به طور قابل توجهی کاهش یافته بود، اما کاهش قابل توجهی در واکنش بیش از حد راه هوایی مشاهده نکردیم.
مطالعات دیگر نیز نتوانسته‌اند بهبودی در واکنش‌پذیری بیش از حد راه‌های هوایی را نشان دهند.
دو مطالعه ۲۲، ۲۳، ۱۰، ۱۱، ۲۲ کاهش قابل توجهی در غلظت آلرژن در گرد و غبار مشاهده نکردند، که عدم بهبود در واکنش بیش از حد راه هوایی را توضیح می‌دهد.
فردریک و همکارانش گفتند که همه بیماران به طور معقولی تحت درمان پیشگیرانه منظم قرار داشتند، بنابراین تغییر کمی در پارامترهای بالینی ایجاد شد یا هیچ تغییری رخ نداد.
حتی کلوسترمن و همکارانش، ۱۱ نفری که سعی کردند با در نظر گرفتن بیمارانی که از استروئیدهای استنشاقی استفاده نمی‌کردند یا می‌توانستند مصرف آنها را متوقف کنند، از این اثر درمانی اجتناب کنند، بهبود قابل توجهی در افزایش پاسخ‌دهی راه هوایی، بهبود قابل توجهی در هیچ یک از پارامترهای بالینی مورد استفاده، مانند نمرات علائم، تغییرپذیری ef و برگشت‌پذیری F1، مشاهده نکردند.
چطور می‌توانیم این نظرات را با هم هماهنگ کنیم؟
علیرغم دوز نسبتاً بالای کورتیزول استنشاقی، بیماران شرکت‌کننده در مطالعه ما واکنش‌پذیری شدید (بیش از ۸۰۰ میکروگرم) داشتند.
در مقابل، کامپیوتر شخصی20