การเดินทางครั้งสุดท้าย

เฮ้ นักเดินทางข้ามเวลา!
บทความนี้เผยแพร่เมื่อวันที่ 2/11/2018 (212 วันที่ผ่านมา)
ดังนั้นข้อมูลในนั้นอาจจะไม่เป็นปัจจุบันอีกต่อไป
สกาย ครีตัน —
ไฟหน้ารถส่องผ่านหิมะ ส่องสว่างให้กับถนนอันเงียบสงบสายนี้ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามชายแดนจากซัสแคตเชวัน ซึ่งแทบจะแยกจากกันไม่ได้
รถบัสวิ่งออกถนนได้ทันเวลา
ใต้ชายคาของศูนย์อำนวยความสะดวก Coutts มีกลุ่มผู้โดยสารยืนรออยู่ที่นั่น
ตลอด 30 นาทีที่ผ่านมา พวกเขาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ โดยถือถุงไว้ในมือและมีแก้มสดใสเพราะความหนาวเย็น
รถบัสผ่านหัวมุมถนนและถอนหายใจทันทีที่มาถึงสถานี
ประตูเปิดออกและคนขับก็กระโดดลงมา
เขามีดวงตาที่สดใส
ผมสั้นสีเทา
มีการเย็บแผ่นปะบนเครื่องแบบของเขาเพื่อแสดงถึงช่วงชีวิตหลังพวงมาลัยของเขา
\"คุณกำลังจะไปไหน?
เขาถามผู้คนที่มารวมตัวกันอยู่ด้วยความสนใจอย่างยิ่ง
ชื่อเขาคือ ดั๊ก สเติร์น เขารู้จักโปรแกรมนี้เป็นอย่างดี
เขาอายุ 67 ปี และขับรถบัส Greyhound มาเป็นเวลา 43 ปี โดยส่วนใหญ่ขับระหว่างเมืองวินนิเพกและฟลินน์เวอรอน ระยะทางต่อถนนประมาณ 900 กิโลเมตร
นอกรถบัสเขาตรวจสอบรายชื่อผู้โดยสารของเขา
คืนนี้มีคนหกคนออกจากฟลินฟลอน ซึ่งถือเป็นปริมาณบรรทุกเฉลี่ยของสถานี
เมื่อรถบัสมุ่งหน้าไปทางใต้ จะมีผู้โดยสารเพิ่มมากขึ้นบนรถ
แม้ว่าคืนนี้จะไม่เต็มเหมือนคืนส่วนใหญ่ก็ตาม
มีเรื่องราวสำหรับผู้โดยสารทุกคน
หลังจากไปเยี่ยมเพื่อน ชายหนุ่มสองคนก็กลับมาบ้านที่วินนิเพก
ลิซ่า ลา โรซ่า มีเรื่องราวเดียวกันกับลูกชายของเธอ
จัสติน สเปนเซอร์ กลับมาบ้านที่เมืองเนลสันเป็นครั้งแรกในรอบสองปี
สเปนเซอร์จะอยู่บนรถบัสเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น
เขาจะลงที่สถานี Pas และจะขึ้นเครื่องหมายเลข 10
ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการไปรถไฟของทอมป์สัน
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาจะขึ้นรถไปที่บ้านของเนลสัน ซึ่งเป็นที่ฝังศพแม่ของเขา
เขาอยากเห็นหลุมศพของเธอ
ในพื้นที่ตอนเหนืออันกว้างใหญ่ของแมนิโทบา การคมนาคมขนส่งที่นี่เชื่อมโยงจังหวะชีวิตเป็นส่วนใหญ่
เป็นคืนที่หนาวเย็น และคนขับรถผู้เคร่งขรึมยืนอยู่ในร้านสะดวกซื้อ รอเวลาเลิกงาน
เขาพูดเล่นว่าคืนนี้เราออกเดินทางเร็วได้
เขาแค่ล้อเล่น
เขาคอยดูแลให้รถบัสออกตรงเวลาเสมอ
โทรศัพท์ที่ร้านสะดวกซื้อดังขึ้นและเจ้าของร้านรับสาย
เขาบอกกับสเติร์นว่ามีผู้หญิงจากนาปาโทรมาอยู่
เธอต้องการทราบว่ารถบัสจะออกจากฟลินฟลอนตามแผนหรือไม่ เพื่อที่เมื่อรถจอดที่เมืองของเธอตอนตีสี่ เธอจะได้ขึ้นรถได้ ม.
สเติร์นหัวเราะ
เขาบอกว่ามันกำลังจะมาและเขาดูนาฬิกา--ตอนนี้เป็นเวลา 19:27 น. ม.
คนขับรถหันหลังแล้วเดินออกไปนอกประตู
ก่อนจะออกไปเขาหันกลับไปมองเจ้าของ
ทั้งสองจับมือกันด้วยแขนที่เปิดกว้างซึ่งเป็นการอำลาครั้งสุดท้าย
\"ผมยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณ\" สเติร์นกล่าว \". \"ขอให้โชคดี.
\"นี่คือรถบัส Greyhound คันสุดท้ายในฟลินน์
ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า บริษัทจะหยุดเส้นทางจังหวัดทุ่งหญ้าอย่างถาวร
สายรถบัสได้จัดตั้งเครือข่ายในแมนิโทบามาเป็นเวลา 83 ปีแล้ว
เดี๋ยวก็จะหายไปพร้อมกับน้ำค้างยามเช้า
การอำลาสิ้นสุดลงแล้ว
ถึงเวลาต้องก้าวต่อไป
บนรถบัส สเติร์นปีนขึ้นไปบนที่นั่งคนขับและทำการตรวจสอบครั้งสุดท้ายเพื่อปิดไฟในรถ
เครื่องยนต์รถบัสคำรามขณะเลี้ยว และรถเอียงไปทางถนน
รถบัสใช้เวลาเดินทางไม่ถึง 12 ชั่วโมงถึงวินนิเพก
ระหว่างทางจะผ่านพื้นที่ชนบทกว่า 30 แห่งที่กระจัดกระจายอยู่ตามโล่ห์ทางเหนือและที่ราบทางเหนือ และในที่สุดก็ถึงทุ่งหญ้าที่ราบเรียบ
ชื่อสถานีจะวิ่งตามกันไปตามเส้นทางรถเมล์สายเบลอๆ ของแมนิโทบา : วันเลส มิเนโทนัส แม่น้ำไพน์ แม็คครีรี่
เมื่อมาถึงวินนิเพกในที่สุด จะเป็นการประกาศการสิ้นสุดของเครือข่ายที่เชื่อมโยงสายชีวิตกับชุมชนเล็กๆ เป็นเวลานาน ซึ่งทำให้ผู้คนตกต่ำ
วิธีคิดค่าธรรมเนียมการเข้า-ออก
ตามมาด้วยรถบัสสายเล็กที่ต่อกันด้วยรถบัสสายเล็ก
ความพยายามเหล่านี้จะประสบความสำเร็จหรือไม่?
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาไม่ทำ
เฉพาะเวลาเท่านั้นที่จะบอกเราได้
ขณะนี้ ในตอนต้นของจุดสิ้นสุดนี้ สเติร์นกำลังนำรถบัสไปยังทางหลวง
แสงไฟของเมืองฟลินฟลอนหายไปและสลัวลงเนื่องจากหิมะเปียกที่ลอยอยู่เหนือเมือง
อาจเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของเขา แต่ชีวิตประจำวันของเขาจะยังคงเหมือนเดิม
เขาบอกกับผู้โดยสารผ่านลำโพงรถบัสว่า “หากพบว่าอุณหภูมิสูงเกินไปหรือร้อนเกินไป โปรดแจ้งให้ฉันทราบด้วย” \".
\"นี่จะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของฉัน ดังนั้นฉันขออวยพรให้ทุกคนเดินทางอย่างราบรื่น และขอขอบคุณที่ใช้บริการรถบัสสาย Greyhound
เส้นทางเริ่มขรุขระมากขึ้น
คูน้ำก็กว้างขึ้น
ไฟในบ้านเริ่มสว่างน้อยลงจนส่องประกายสีฟ้าของยามค่ำคืน
ผ้าคลุมสีดำหายากมีแสงกระพริบ
สัญญาณเตือนใจว่ายังมีคนอยู่ที่นั่น
หากต้องการสัมผัสกับความกว้างใหญ่ไพศาลของแคนาดาตะวันตก คุณอาจต้องนั่งรถบัสอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
โลกเปิดเผยต่อหน้าคุณ ไม่มีพื้นที่และเวลา ไม่มีพื้นที่และเวลา
ที่บ้านไม่พอในเมือง;
แต่ที่นี่ มันจำกัดอยู่เพียงความต้องการในการขับเคลื่อนที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยจากแรงงาน และไม่มีอะไรอื่นอีก
สถานที่ที่คุณทิ้งไว้ก็หายไปแล้ว
สถานที่ที่คุณกำลังจะไปนั้นมันอยู่ไกลออกไป
คุณจะพยายามอ่านหนังสือและนอนหลับเมื่อบริการโทรศัพท์หยุด
ลองหาไอเดียในการหาไฟฟ้ามาจุดไฟให้เครื่องจักรที่จู่ๆ ก็หยุดทำงานโดยที่สมองได้รับการกระตุ้นมากเกินไป
นอกหน้าต่าง ดวงตาของคุณจ้องมองไปที่ยอดต้นสนชนิดหนึ่ง ท่ามกลางความมืดมิดที่จางลงของท้องฟ้า
คุณสามารถเรียนรู้ธีมของดนตรีรถบัสได้จาก Heart: ล้อบนท้องถนน เสียงเบสของเครื่องยนต์ที่ดังกึกก้อง เสียงลมหายใจกระทบจากระบบกลไก
ยานพาหนะคำรามไปทางตรงกันข้าม
นี่คือชีวิตของคุณในอีก 12 ชั่วโมงข้างหน้า
ไม่มีอะไรจะทำนอกจากยอมจำนนต่อรถบัส
จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้ต้องการอะไรมาก
ปัญหาใดๆ ก็ตามล้วนแต่ยากจะแก้ไข และเรื่องราวของแคนาดาตะวันตกและตอนเหนือก็มักจะเป็นเรื่องราวของความเชื่อมโยงและความไม่ต่อเนื่องเสมอ
เพื่อที่จะเจริญเติบโตได้ที่นี่ ชุมชนจะต้องรักษาสมดุลระหว่างการจัดสรรและการแบ่งแยกอย่างต่อเนื่อง
ในระดับพื้นฐานที่สุด นี่คือปัญหาการจราจร
ในภาคเหนือ ชุมชนต่างๆ จะมีการอธิบายโดยวิธีการเชื่อมต่อ สามารถเดินทางมาได้โดยรถยนต์ รถไฟ เครื่องบิน หรือวิธีอื่นๆ ข้างต้นรวมกัน
ผู้อยู่อาศัยมักจะตระหนักถึงความเชื่อมโยงอันเปราะบางเหล่านี้อยู่เสมอ
เมื่อคืนวันพุธ ซึ่งเป็นเวลาไม่กี่ชั่วโมงหลังจากรถบัส Greyhound คันสุดท้ายข้ามรัฐแมนิโทบา ชาวเมืองเชอร์ชิลล์ก็โห่ร้องแสดงความยินดีเมื่อได้ยินเสียงหวูดรถไฟเป็นครั้งแรกในรอบ 17 เดือน
แม้ว่า Flin Flon จะไม่ได้อยู่ห่างไกลจากเชอร์ชิลล์ แต่ก็มีเรื่องราวเดียวกัน
กว่าศตวรรษที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่สำรวจต้องเดินทางเป็นระยะทางไกลเข้ามาในพื้นที่ ตั้งค่ายพักแรม และเก็บเกี่ยวชีวิตอันยากไร้จากภูมิประเทศที่สวยงามแต่ท้าทาย
\"ฉันพยายามจินตนาการว่าพวกเขามาที่นี่ได้อย่างไร และจำนวนคนจำนวนมากก็วิ่งผ่านพุ่มไม้ไป\" สมาชิกสภาเมือง เคน พาวลาชุก กล่าว \".
\"ไม่มีรางรถไฟ และถนนสิ้นสุดที่ใดที่หนึ่งริมทางหลวงรอบเมืองวินนิเพก
แต่พวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว
วันหนึ่ง นักจับปลาของมาติสส์ชื่อเดวิด คอลลินส์ ได้ขอให้นักสำรวจทอม ครีตัน ระบุชนิดของหินแวววาวที่เขาพบในทะเลสาบใกล้เคียง
ส่งผลให้ค้นพบทองแดงและสังกะสีจำนวนมากที่ยังคงขุดอยู่จนถึงทุกวันนี้
การนำผู้คนและสินค้าเข้าและออกจากฟลินฟลอนเป็นความท้าทายอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เริ่มต้น
วิศวกรคิดหาวิธีสร้างทางรถไฟผ่านเขาวงกตที่ไม่เป็นมิตรของ Maersk และโขดหิน
ของแข็งที่ถูกแช่แข็งในฤดูหนาวจะเริ่มเน่าเปื่อยหลังจากการละลาย
ฤดูหนาวปีพ.ศ. 2470-
28. พวกเขาเริ่มก่อสร้างทางรถไฟ ซึ่งจะทำให้ฟลินฟลอนมีชีวิตชีวา
ขั้นแรกจะวางรางบนพื้นดินที่เป็นน้ำแข็ง จากนั้นเจ้าหน้าที่จะเข้าไปช่วยเหลือหลังจากที่รางจมลงในพื้นดินที่เปียกชื้นในฤดูใบไม้ผลิ
อย่างไรก็ตามแผ่นดินยังคงต่อสู้กับการเชื่อมต่อ
ใต้สะพานลอยเต็มไปด้วยหลุมยุบขนาดใหญ่ ทำให้รางรถไฟห้อยอยู่กลางอากาศ
บางคืนพนักงานจะทำงานใกล้ๆ
นาฬิกาทิ้งกรวดลงในเหวที่หยั่งรากลงมาจากพื้นโลก
ที่น่าเหลือเชื่อคือแม้จะมีอุปสรรคเหล่านี้ แต่ทางรถไฟก็สร้างเสร็จภายในเวลาเพียงเก้าเดือนเท่านั้น
ความเจ็บปวดเหล่านี้อยู่ห่างไกลจากความทรงจำร่วมกันของฟลินน์ ฟูรอน
ใกล้กับรูปปั้น Flintabbatey Flonatin อันโด่งดังของเมือง มีพิพิธภัณฑ์กลางแจ้งที่จัดแสดงอุปกรณ์ขนส่งมือสองซึ่งเต็มไปด้วยลมและน้ำค้างแข็ง
หลังรั้วบางๆ มีรถลากเลื่อนในป่าเก่าๆ แล่นไปตามทะเลสาบที่เป็นน้ำแข็งด้วยความเร็ว 3 ไมล์ต่อชั่วโมง
ในปีพ.ศ. 2471 รถแทรกเตอร์บรรทุกสินค้าได้ 29,000 ตัน และสร้างเขื่อนทางตอนเหนือของเมืองฟลินน์
พวกเขาใช้มันจนถึงปีพ.ศ. 2495
ทีละแห่งมีความเชื่อมโยงใหม่กับ flynveron และการเชื่อมโยงใหม่แต่ละครั้งทำให้เมืองนี้เจริญรุ่งเรืองและออกผล
แม้กระทั่งทุกวันนี้ ผู้พักอาศัยบางคนก็ยังคงดูภาพถ่ายอย่างใกล้ชิด มองหาวันที่ และในที่สุดก็บอกว่า "มันต้องอยู่ก่อนถึงถนน"
\"ในกรณีนี้ ถนนดังกล่าวเป็นทางหลวงสายหลักของทางหลวงจังหวัดหมายเลข 10
ในปีพ.ศ. 2495 มันมาถึงฟลินฟลอนพร้อมกับริบบิ้นแห่งความหวัง
พิธีตัดริบบิ้น
จนกระทั่งถึงวันนี้ Flin Flon ยังคงเป็นสถานีปลายทางและชุมชนสุดท้ายที่มีการเชื่อมต่อทางฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของแมนิโทบา
เมื่อถนนเปิดใช้ Pawlachuk อายุเพียงสองขวบเท่านั้น
แต่เขาจำได้ว่าทางหลวงเป็นเพียงถนนกรวดแคบๆ
เขาบอกว่าใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมงในการทำ 140 ชิ้น
ทริปไปปาส ระยะทาง 1 กิโลเมตร
กล่าวได้ว่าถนนสายนี้ปูทางไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองฟลินฟลอน
หลังจากถนนสร้างเสร็จไม่นาน บริการรถบัสก็เริ่มเปิดให้บริการ
ติดตามธุรกิจ
ในช่วงพีคสุดของปีพ.ศ.2503 ประชากรในเมืองมีจำนวนถึง 15,000 คน
วันนี้ตั้งไว้ที่ 5,000
แม้จะอยู่บนท้องถนน ประวัติศาสตร์อันโดดเดี่ยวของ Flin Flon ก็ได้ทิ้งรอยประทับอันยาวนานไว้ในชุมชน
ในช่วงเริ่มแรกของการทำเหมือง บริษัท Hudson Bay Mining and Smelting พยายามทำให้คนงานมีความสุขและส่งเสริมความบันเทิงและความบันเทิง
มรดกนี้ยังคงดำเนินต่อไปหลายทศวรรษต่อมา
แม้ว่าจะมีขนาดใหญ่ แต่ Flin Flon ก็เป็นชุมชนที่เต็มไปด้วยศิลปะมากที่สุดแห่งหนึ่งในแมนิโทบา เต็มไปด้วยเทศกาลดนตรีและกลุ่มศิลปิน
ทุกๆ สองปี ชาวบ้านจะจัดการแสดงดนตรีอันตระการตา
น้ำมันปีที่แล้ว.
พวกเขาจะเป็นแม่ในฤดูใบไม้ผลิหน้า
ตั๋วชมการแสดงขายหมดทุกปี
ดังนั้นจึงเป็นความสมดุลสำหรับชุมชนห่างไกล
เมื่อปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ พวกมันสามารถเจริญเติบโตและสร้างพื้นที่สำหรับการสร้างวัฒนธรรมได้
แต่เพื่อที่จะอยู่รอด เพื่อรักษาชีวิตประจำวันและการดำเนินธุรกิจ พวกเขาจำเป็นต้องรักษาการเชื่อมต่อที่เสถียรกับโลกภายนอก
ในช่วงเวลาหนึ่ง เกรย์ฮาวด์เป็นสุนัขที่สร้างชุมชนเช่นเดียวกับฟลินฟลอน
เส้นทางนี้ครอบคลุมทั้งทางเหนือและตะวันตก และแทรกซึมเข้าสู่ชุมชนแทบทุกแห่ง ซึ่งถือเป็นจุดต่ำที่เชื่อถือได้
ต้นทุนต่อส่วนอื่น ๆ ของโลก
มันไม่ใช่แค่เรื่องการย้าย
ในเมืองใหญ่ๆ เช่น วินนิเพก การไหลเวียนของสินค้ามีความเสถียร และด้านโลจิสติกส์ในการขนส่งสินค้ามักไม่ได้รับการพิจารณาจากประชาชน
แต่ในฟลินน์ บริการขนส่งสินค้าที่มีเสถียรภาพถือเป็นสิ่งสำคัญ
บริษัท Greyhound บรรทุกสินค้าเต็มรถพ่วงทุกวัน
เอกสารทนายความชิ้นส่วนรถยนต์.
อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ส่งมาจากเมือง
บางครั้งผู้โดยสารขึ้นเครื่องบินแล้วพบดอกไม้จำนวนหนึ่งวางอยู่ที่เบาะหน้า
\"ธุรกิจในท้องถิ่นจำนวนมากต้องพึ่งพาสิ่งนี้\" Pawlachuk กล่าว \".
\"ค่าขนส่งชดเชยค่าขนส่งที่ต่ำ
\"เมื่อทางเลือกเหล่านี้ถูกเอาออกไป ผู้คนในที่นี้ย่อมรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2560 จังหวัดได้ปิดบริษัทขนส่งรถประจำทาง
บริษัทเอกชนบางแห่งเข้ามาเพื่อเข้าควบคุมสายงานบางสาย แต่บางสายก็ไม่ได้รับการดูแล
หลังจากปิดตัวลง Creighton ก็ไม่มีรถประจำทางเชื่อมต่อกับจังหวัดอีกเลย
ธุรกิจส่วนตัวมีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการการขนส่งบางประเภท ทำงานเป็นเวลานาน และขนส่งสินค้าไปและกลับจากซัสคาตูน
ผู้อยู่อาศัยและธุรกิจอื่นๆ ส่งสุนัขสีเทาของพวกเขามาจากวินนิเพก
\"สำหรับบางสิ่งเช่นตัวอย่างการทดสอบน้ำ ตอนนี้พวกเขาจะต้องหาสถานที่อื่นในการส่ง\" แซนดรา ชโรเดอร์ ชาวเมืองเครตัน กล่าว \".
พวกเขาชอบไปวินนิเพกเพราะมีรถบัส
ฉันไม่รู้ว่าสองเมืองนี้จะทำอย่างไรต่อไป
\"ชโรเดอร์รู้ว่าเกรย์ฮาวด์มีความสำคัญต่อฟลินน์ ฟูรอนและทุกคนที่นั่นมากเพียงใด
ในปี พ.ศ. 2551 เธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมและมีลูกเล็ก 2 คนอยู่ที่บ้าน
มีครอบครัวหนึ่งอยู่ที่วินนิเพกซึ่งเธอเลือกที่จะเข้ารับการรักษา
รถบัสกลายเป็นเส้นชีวิตของเธอ
ในปีที่เธอได้รับการวินิจฉัย เธอได้เดินทางไปวินนิเพกด้วยรถ Greyhound ถึงแปดครั้ง
เมื่อเร็วๆ นี้ เธอใช้เวลาสักหนึ่งหรือสองครั้งต่อปีในการตรวจติดตามสุขภาพของเธอกับแพทย์ในเมือง
ในการมาเยี่ยมครั้งล่าสุด เธอได้รับการปล่อยตัวจากโรงพยาบาลอย่างเป็นทางการโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านมะเร็งวิทยาในเดือนกรกฎาคม
เมื่อมองย้อนกลับไป เธอบอกว่าเธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่าถ้าไม่มีรถบัสจะยากขนาดไหน
เธอหลีกเลี่ยงการบินเพราะสถานการณ์อื่น
ขณะนี้ชโรเดอร์กำลังกังวลว่าการล่มสลายของเส้นทางเกรย์ฮาวด์จะส่งผลต่อผู้อื่นอย่างไร
หากคุณไม่สามารถขับรถเองได้ การจะออกจากฟลินฟลอนก็เป็นเรื่องยาก
ตั๋วเครื่องบินราคาแพง; ระยะสั้น-
เที่ยวบินไปวินนิเพกมีค่าใช้จ่าย 1,700 เหรียญสหรัฐ
ในทางตรงกันข้าม แม้แต่รอบนาทีสุดท้าย-
ค่ารถบัสเดินทางจาก Flynveron ไปวินนิเพกรวมเป็นเงิน 230 เหรียญสหรัฐ
นั่นหมายความว่าผู้คนจำนวนมากที่ออกเดินทางโดยรถบัสคือคนที่ต้องการรถบัสมากที่สุด
ทางตอนเหนือของแมนิโทบาที่ยาวที่สุด
ผู้โดยสารรถบัสระยะไกลเป็นคนท้องถิ่น
ผู้สูงอายุจำนวนมากมักไปเยี่ยมครอบครัวหรือพบแพทย์ในเมืองใหญ่ สำหรับพวกเขา—
สำหรับคนหนุ่มสาวที่กำลังหางานหรือผู้หญิงที่ต้องการหนีจากครอบครัวที่ใช้ความรุนแรง --
บริการรถบัสที่มีปัญหาทำให้ไม่มีวิธีเดินทางเข้าออกที่คุ้มค่า เว้นแต่คุณจะหารถได้
\"เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับสถานที่เช่นเรา\" ชโรเดอร์กล่าว \".
\"เมื่ออยู่ในเมืองเหมืองแร่ คุณจะต้องเผชิญกับสถานการณ์สุดขั้วต่างๆ มากมาย
ของฉันมันดี การจ่ายเงินงาน
การดูแลสุขภาพเป็นงานที่มีรายได้สูง
\"แต่คุณมีชุมชนชนพื้นเมืองห่างไกลทั้งหมดอยู่แล้วซึ่งเป็นวิธีการขนส่งเพียงอย่างเดียวสำหรับพวกเขา
นี่จะทำให้ผู้คนมีความเสี่ยงมากขึ้น
\"นอกจากนี้ Greyhound ยังอยู่ที่นั่นเมื่อการเดินทางทางอากาศไม่สามารถไปถึง Flin Flon ได้
สัปดาห์ที่แล้ว เพียงไม่กี่วันก่อนการวิ่งครั้งสุดท้ายของเขา คนขับสเติร์นได้รับโทรศัพท์ให้ไปรับผู้โดยสาร 10 คนที่ติดค้างอยู่ที่สนามบินฟลินฟลอน
เดินทางออกไปนอกเมืองเป็นระยะทางหลายกิโลเมตร
ในสภาพอากาศที่มีหิมะตก เครื่องบินจึงไม่สามารถขึ้นบินได้
ที่สนามบินเล็กๆ ในเมืองฟลินฟลอน พวกเขาก็ไม่สามารถลงจอดในสถานที่ที่มีทัศนวิสัยไม่ดีได้เช่นกัน
แต่รถบัสก็สามารถเป็นทหารได้ในขณะที่เครื่องบินไม่กล้าที่จะไป
แม้ว่าผู้โดยสารจะลดลงในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา แต่การเดินทางก็ยังคงดำเนินต่อไป
คอยรับคนที่ต้องการออกจาก Flin Flon หรือเข้ามาพาพวกเขาไปข้างหน้าอยู่เสมอ
เพียงเพราะว่า Greyhound พังแล้ว คนพวกนี้ก็ไปไหนไม่ได้
``ผู้คนเข้าเมืองโดยรถประจำทางและออกจากเมืองโดยรถประจำทาง'' Pawlachuk กล่าว \".
\"แล้วเขาจะทำอะไรต่อล่ะ ฉันไม่รู้
คุณหลับอยู่ใคร?
รู้ทุกที่
คุณตื่นขึ้นในอีกสองชั่วโมง ระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร
ในความมืด คุณต้องหรี่ตาเพื่อสังเกตการเปลี่ยนแปลงบนภูมิประเทศเพื่อตัดสินความก้าวหน้าของคุณ
หลังจากเดินทางมาได้ไม่กี่ชั่วโมง คุณก็คงได้เรียนรู้เกี่ยวกับความแปลกประหลาดของรถบัสแล้ว
มีปลั๊กไฟใช้ไม่ได้
ประตูห้องน้ำ ฟังก์ชั่นล็อคแปลกมาก
ชายคนหนึ่งในสองแถวแรกไออย่างหนัก
คุณต้องการทราบว่าผู้โดยสารคนอื่นสังเกตเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เช่นนั้นในตัวคุณหรือไม่
คุณมีกลิ่น กัดเล็บ แล้วเคลื่อนไหว
จะดีมากถ้าพวกเขาทำอย่างนั้น
รถบัสเป็นประชาธิปไตย
ไม่มีชั้นหนึ่ง
ไม่มีที่นั่งที่ดีกว่าที่อื่น เว้นแต่คุณจะชอบเอนหลังบนหน้าต่าง เพราะหน้าต่างอาจทำให้คอสั่นได้ หรือในทางเดิน ผู้คนจะผลักคุณไปด้านหลัง
มีกฎเกณฑ์เกี่ยวกับการนั่งน้อยมาก ดังนั้นร่างกายจะได้พักผ่อนอย่างไม่เป็นระเบียบ
ชายร่างเตี้ยขดตัวในท่าของทารกในครรภ์และใช้เสื้อขนสัตว์ของพวกเขาเป็นหมอน
ชายร่างสูงเหยียดขาออกไปที่ทางเดินซึ่งเป็นที่นอนว่างเปล่า
บางคืนคนขับจะคอยนับหัวคนหายและพบว่าคนเหล่านั้นนอนหลับอยู่ใต้เบาะที่นั่ง
บางทีรูปทรงเหล่านี้อาจเป็นแก่นของความยาว
รถบัสของแคนาดา สินค้าสำคัญที่สุด: ศพหลายศพถูกแขวนคอและพลิกคว่ำ
ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครหรือมาจากไหนก็เหมือนกัน
นี่คือแคนาดา ไม่มีการปรับเปลี่ยนใดๆ
นี่อาจไม่ใช่วิธีการเดินทางที่น่าสนใจที่สุด
แต่ในระดับหนึ่งนี่คือความซื่อสัตย์ที่สุด
เมื่อบริษัท Greyhound ตัดเส้นทางไปยังแมนิโทบา คนขับเริ่มเห็นข้อความบนกำแพง
อย่างไรก็ตาม เมื่อบริษัทประกาศในเดือนกรกฎาคมว่าจะปิดการดำเนินงานในจังหวัดแพรรี ผลลัพธ์สุดท้ายกลับน่าตกตะลึง
\"เราไม่เคยคิดว่ามันจะจบลง\" สเติร์นกล่าว \".
\"แต่ความจริงก็คือไม่มีใครขับรถอีกต่อไปแล้ว
ผู้ขับขี่ทราบดีว่าจำนวนผู้โดยสารลดลงมาหลายปีแล้ว
อาจมีหลายปัจจัย เช่น มีคนเป็นเจ้าของรถยนต์มากขึ้น
ชุมชนชนบทบางแห่งกำลังหดตัวลง
ชนเผ่าพื้นเมืองจำนวนมากเริ่มใช้ระบบขนส่งทางการแพทย์ของตนเอง
คนขับสเติร์นกล่าวว่าในอดีตอันแสนดี มีคนขับรถมากกว่า 130 คนในแมนิโทบาเพียงแห่งเดียวในช่วงเวลาบริการเร่งด่วน
พวกเขาประจำการอยู่ทั่วทั้งจังหวัดและมีคนขับรถทำงานในวินนิเพก แบรนดอน และทอมป์สัน
Greyhound เป็นสถานที่ทำงานที่ยอดเยี่ยม เขากล่าว มี "บรรยากาศที่ดีมาก" และมิตรภาพที่ดีกับคนขับ
ในสมัยนั้นมีให้เลือกวิ่งหลายเส้นทาง รวมถึงการไป Flin Flon สามครั้งต่อวัน
วินนิเพกนั้น-
การวิ่งแบบไปเช้าเย็นกลับที่ Flin Flon ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่นักขับรถ
ครั้งละ 12 ชั่วโมง ซึ่งหมายความว่าคนขับจะย่อเวลาทำงานในแต่ละสัปดาห์ให้เหลือเพียง 2 วัน
คุณขับรถไปที่นั่น พักหนึ่งคืน จากนั้นกลับมาและพักผ่อนสามวัน
ในบางจุดเส้นทางนี้ได้รับความนิยมมากจนต้องใช้เวลาถึง 25 ปีกว่าที่ผู้ขับขี่จะมีโอกาสได้ขับ
\"ฉันโชคดี\" สเติร์นกล่าว \"
\"ฉันเริ่มวิ่งหลังจากผ่านช่วงเวลาดีๆ ที่เราวิ่งกันมาสามครั้งแล้ว ฉันจึงสามารถตามทันได้
เขาจะลงสมัครในอีก 27 ปีข้างหน้า
วันหนึ่งทันตแพทย์ถามเขาว่าเขาเบื่อไหมที่ต้องเดินเส้นทางเดิมๆ ทุกวัน
สเติร์นเพียงแค่ยิ้มแล้วถามคำถามอีกข้อหนึ่ง: ทันตแพทย์จะเบื่อที่จะเจาะฟันทุกวันหรือไม่?
ความจริงเขากล่าวว่าวันที่ไปฟลินฟลอนเป็นวันที่สนุกสนาน
เขามีผู้โดยสารประจำและเขาจะพูดคุยกับพวกเขาเป็นเวลาหลายชั่วโมง
ชโรเดอร์ก็เป็นหนึ่งในนั้น
เขาชอบดูดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ และสัตว์ต่างๆ บินไปมาบนต้นไม้
แต่ว่ามันใกล้จะสิ้นสุดแล้ว
ในการประชุมกับหน่วยงานเทศบาลและสาธารณสุขทั่วแมนิโทบาเมื่อปี 2012 ผู้บริหารของ Greyhound ได้เปิดเผยข่าวว่าพวกเขาไม่สามารถดำเนินพื้นที่ภาคเหนือต่อไปได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือเพิ่มเติม
แมนิโทบาเริ่มอุดหนุนเส้นทางภาคเหนือหลังจากที่ Greyhound ขู่ว่าจะลดบริการในปี 2009
จังหวัดได้ลงทุน 8 เหรียญในช่วงสามปีข้างหน้า
4 ล้าน และเปลี่ยนกฎการขนส่งให้เอื้อให้เกิดการแข่งขันมากขึ้น
แต่ตอนนี้จังหวัดก็พร้อมที่จะถอนเงินทุนแล้ว
ตัวแทนของ Flin Flon กล่าวว่าในขณะนั้นจังหวัดได้อุดหนุนค่าขนส่งสาธารณะของเทศบาลอยู่แล้ว ซึ่งเป็นข้อตกลง 50-50
แบบนี้โอเคมั้ย?
\"ฉันไม่ได้บอกว่าฉันต่อต้านเรื่องนี้\" Pawlachuk กล่าว \".
แมนิโทบาตอนเหนือ (ระหว่างเมือง)
บางครั้งบริการรถบัสมีความสำคัญมากกว่าแมนิโทบาตอนใต้
เหมือนทางรถไฟที่ให้บริการชุมชน
ไม่มีอะไรนอกจากสายการบิน
แต่ทางจังหวัดยืนยันว่าจะไม่ให้เงินอุดหนุนใดๆ ทั้งสิ้น
ในเดือนกรกฎาคม Greyhound ตัดเส้นทางออกไปมากกว่าสิบเส้นทาง
ทอมป์สันไปหาฟลินน์
รถบัสที่เชื่อมต่อระหว่างวินนิเพกและฟลินน์เวอรอน ซึ่งให้บริการวันละสองครั้งในเวลานั้น ถูกตัดให้เหลือวิ่งกลางคืนเพียงเที่ยวเดียว
หลังจากที่พวกเขาตัดเส้นทาง สเติร์นก็ขับรถไปหาทอมป์สัน
เมื่อพวกเขาตัดเส้นทาง เขาก็กลับไปยังการเดินทางที่ Flin Flon ที่คุ้นเคยอีกครั้ง
ไม่มีการชื่นชมพืชและสัตว์อีกต่อไป
การเดินทางทั้งหมดเกือบจะดำเนินไปในความมืด
\"ตอนเย็นๆ คุณเดินไปตามทางหลวง แล้วสิ่งที่คุณเห็นก็คือเส้นสีเหลืองที่กำลังตรงมาหาคุณ\" เขากล่าว \".
ในระดับหนึ่ง การตัดสินใจครั้งนี้อาจทำให้จำนวนสุนัขพันธุ์เกรย์ฮาวด์ลดลงเร็วขึ้น
รถบัสที่ออกจากฟลินฟลอนได้รับความนิยมจากผู้โดยสารมากกว่า
ระหว่างการวิ่งกลางคืน รถบัสได้พุ่งชนรถ Prince หลังจากวิ่งมานานกว่า 6 ชั่วโมง ก่อนที่จะหยุดในที่ที่ไม่มีสิ่งใดเปิดอยู่
แต่การจัดส่งในเวลากลางคืนได้รับความนิยมมากกว่ากับลูกค้าที่ต้องส่งพัสดุไปที่คลังสินค้าให้ทันเวลาในช่วงกลางคืนตลอดทั้งวัน
ดังนั้นสิ่งนี้จึงอยู่ต่อไป ซึ่งทำให้การเดินทางของบางคนยิ่งไม่สะดวกสบายมากขึ้น
\"การขึ้นรถบัสกลายเป็นเรื่องยากแล้ว\" พอลชุก กล่าว \". \"อัน 11-
นั่งรถบัสตอนกลางคืนประมาณ 1 ชั่วโมง . .
ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ดีหากคุณป่วย
เงินได้ถูกโอนไปที่แผนกสาธารณสุขแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังพาคนออกไปพบแพทย์
ผู้โดยสารยังคงล้มลง
ในปีนี้จนถึงขณะนี้ จำนวนผู้ขับขี่ในแมนิโทบาลดลงเหลือประมาณ 30 ราย
เมื่อข่าวการปิดถนนใกล้จะมาถึงถูกเปิดเผยออกมา ผู้ขับขี่หนุ่มสาวจำนวนมาก
ไม่มีสิทธิ์ได้รับเงินชดเชย
ลาออกเพื่อหางานใหม่ เก่า-
เครื่องจับเวลาอยู่เพื่อทำหน้าที่ของตนให้เสร็จสิ้น
คนจำนวนมาก เช่น สเติร์น รักงานของพวกเขาและไม่ต้องการละทิ้งมัน
อาจมีโอกาสใหม่ๆ สำหรับผู้ขับขี่บางคน
ในแคนาดาตะวันตก ภาคบริการเอกชนกำลังทำงานเพื่อเติมเต็มช่องว่างบางส่วนที่เหลืออยู่เมื่อเครือข่าย Greyhound ล่ม โดยเข้ามาแทนที่ซี่ล้อ
ในเมืองทอมป์สัน บริษัทขนส่งรถบัสแห่งใหม่เริ่มให้บริการทางภาคเหนือ
สัปดาห์ที่แล้ว รถบัสสายแรกของประเทศในเคลซีย์
ตามข้อบังคับที่ Pas เป็นเจ้าของ ประกาศว่าจะเข้าซื้อกิจการ Flin Flon-
เส้นทางวินนิเพกเริ่มต้นสัปดาห์นี้
ยังไม่ชัดเจนว่าความพยายามใหม่เหล่านี้จะทำงานอย่างไร
แม้จะมีประโยชน์จากเครือข่ายที่กว้างขึ้นและเงินทุนที่มากขึ้น แต่ Greyhound ก็ยังขาดทุนจากเส้นทางนี้มาหลายปีแล้ว
ผู้ประกอบการรายย่อยสามารถรักษาบริการที่สม่ำเสมอได้หรือไม่
\"ฉันคิดว่าพวกเขาคงต้องดิ้นรนกันอย่างหนัก\" พอลชุคพูดอย่างเศร้าๆ
มันไม่ได้เป็นเรื่องของการทำเงินมากมาย
เวลาจะเป็นเครื่องบอกเรา
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าผู้ประกอบการรายใหม่จะล้มเหลวหรือประสบความสำเร็จ ก็ยังมีบางสิ่งบางอย่างให้ยึดถือไว้ในขณะนี้
ครั้งหนึ่ง Greyhound ถูกสร้างขึ้นบนคำมั่นสัญญาของแคนาดาที่สดใสและเชื่อมโยงถึงกันมากขึ้น
ตอนนี้ความฝันได้ผ่านไปแล้ว
คืนนั้น ก่อนที่รถบัสเกรย์ฮาวด์คันสุดท้ายจะออกเดินทาง คนขับรถแท็กซี่พานักข่าวสองคนไปที่ร้านสะดวกซื้อ ปิด.
ปีเหล่านี้เขาพาสุนัขสีเทามาหลายครั้ง
แต่ไม่ใช่จาก Flin Flon นะ
อย่างไรก็ตามคนขับยังคงพูดต่อไปว่าเขาเสียใจที่เห็นมันหายไป
คุณรู้ไหมว่ามีอะไรมากมายเหลือเกินที่ต้องจบลงเสมอ เขากล่าว และบางทีนั่นอาจจะเป็นทั้งหมดก็ได้
ตอนนี้รถบัสคือจักรวาลของคุณ
รถบัสคือโลกของคุณ
ผู้โดยสารซึ่งเป็นพลเมืองของชนเผ่าเร่ร่อน
ทุกๆ สองสามชั่วโมง คุณจะล้นออกมาในช่วงพักและวนเวียนอยู่บริเวณข้างรถบัส
นี่คือเรือชูชีพของคุณบนถนนอันเปล่าเปลี่ยวนี้ สิ่งเดียวระหว่างคุณกับคนอื่นๆ -- คุณจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นตอนนี้
ดังนั้นคุณก็ไม่ได้อยู่ไกลจากมัน
อีกทั้งไม่มีที่ไปและไม่มีที่ชม
ทางเท้า,กรวด,หญ้า.
ป้ายรถประจำทางในชนบทที่มีผนังโลหะลูกฟูกไม่มีคุณสมบัติใดๆ
ควันบุหรี่ลอยเข้ามาในแสงไฟหน้ารถบัส
ไม่ว่าคุณจะไปไกลแค่ไหนในแคนาดาหรือรถบัสจะจอดที่ไหน ก็ยังคงมีสิ่งที่คุ้นเคยอยู่
มีร้าน Tim Hortons หรือมีปั๊มน้ำมันอยู่เสมอ
ไฟสว่างและแถวแฮมแช่เย็นและ-
แซนวิชชีส
บนผนังมีโทรศัพท์แบบเสียเงินอยู่เสมอ
โลกนี้มักจะมีความรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่เสมอ
คนขับรถบัสบอกว่าอีกยี่สิบนาที
ดูเหมือนว่าจะยาวเกินไปและไม่ยาวเลย
คุณเขียนรายการสิ่งที่คุณต้องการทำ เช่น ยืดเส้นยืดสาย หายใจอากาศ ดื่มกาแฟ และเข้าห้องน้ำ
เมื่อทำทั้งหมดนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณสามารถเชื่อมต่อกับผู้โดยสารคนอื่นๆ ได้อีกครั้ง
มีครั้งหนึ่งที่คุณยืนอยู่ในความมืด
ร่วมจุดประกายความมืดมิดให้สั่นเทิ้มในความหนาวเย็น
ความเงียบสงบปกคลุมฝูงชนที่พลุกพล่าน และทุกคนต่างเงียบ ยกเว้นเสียงเครื่องยนต์รถเมล์ที่เดินเบาและเสียงครวญคราง
ไม่มีอะไรจะพูด ไม่มีอะไรจะพูด และไม่มีอะไรจะพูด
คุณลองดูใบหน้าผอมๆ ของเขาสิ หลังจากนี้คุณคงคุ้นเคยกับมันแล้ว: สองชั่วโมง ห้าชั่วโมง สิบชั่วโมง
คุณไม่รู้จักชื่อของพวกเขาด้วยซ้ำ
คุณได้เดินทางข้ามพื้นที่อันกว้างใหญ่ของแคนาดามาด้วยกัน แต่คุณอาจจะไม่มีวันได้พบหน้ากันอีกเลย
คนขับขึ้นรถบัสหลังจากดื่มกาแฟแล้ว
ผู้โดยสารที่เดินอยู่ข้างนอกต่างยืนเรียงแถวกันเป็นแถวยาวตามเขาไป ขณะที่เหล่าเป็ดก็เดินตามแม่ของพวกเขาไปด้วยความเอาใจใส่
พวกเขาเลื่อนกลับไปที่นั่งของตนทีละคน
เมื่อรถบัสกลับมาที่ทางหลวง ไฟที่จุดพักรถก็หายไป และคุณก็มองออกไปนอกหน้าต่าง
ความมืดของกลางคืนกลายเป็นสีเทามัวๆ
ตอนนี้มีไฟท้ายบนท้องถนนมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน
เมื่ออยู่ในที่นั่งของคุณ คุณยิ้มให้กับตัวเอง และจมลงไปในเสื้อโค้ตของคุณ
ค่ำคืนกำลังจะสิ้นสุดลง
คุณกำลังจะกลับบ้าน
ขาสุดท้ายของสเติร์นในการเดินทางครั้งสุดท้ายในฐานะคนขับรถเกรย์ฮาวด์เป็นไปอย่างสงบ
ผู้โดยสารมากขึ้น จุดพักผ่อนมากขึ้น และการอำลามากขึ้น
เมื่อถึงคราวมกุฎราชกุมาร คนงานของทิม โฮลเดนก็ก้มตัวไปที่เคาน์เตอร์ ขัดคำสั่งของเขา และพูดคุยกันครู่หนึ่ง
\"นี่คือจุดจบที่ทั้งสุขและเศร้าสำหรับเรา \"
\"เราจะคิดถึงคนขับรถบัส
\"รถบัสผ่านทางหลวงโดยรอบหนึ่งชั่วโมงก่อนรุ่งสางและมุ่งหน้าไปวินนิเพก
สเติร์นนำทางไปทางเหนือสู่สนามบินตามถนนพอร์เทจใกล้ๆ ที่นั่น
โรงงานเกรย์ฮาวด์ที่ว่างเปล่ากำลังรอรับเขาอยู่ สี่สิบ-
เป็นคนขับรถเกรย์ฮาวด์มา 3 ปีแล้ว
มากกว่า 3 ล้านไมล์
นี่เป็นอันสุดท้ายแล้ว
\"ในนามของบริษัท พนักงาน และตัวผมเอง ขอขอบคุณทุกท่านที่ใช้บริการรถบัสสาย Greyhound ครับ\" เขากล่าวประกาศ \".
หนึ่งชั่วโมงต่อมา รัฐมนตรีเสรีนิยม 3 คนจะแถลงข่าวที่ออตตาวา
พวกเขาจะบอกว่ารัฐบาลของแคนาดาเข้าใจถึงความสำคัญของการตัดขนสุนัขเกรย์ฮาวด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้สูงอายุและชนพื้นเมือง
ในข่าวเผยแพร่ รัฐบาลกลางได้กล่าวมากมายแต่กลับไม่ทำอะไรเลย
รัฐบาลกลาง \"เตรียมพร้อมที่จะช่วยให้จังหวัดต่างๆ ระบุแนวทางที่ดีที่สุดในการก้าวไปข้างหน้า\" และ \"เต็มใจที่จะพิจารณาวิธีการหาวิธีแก้ปัญหาที่มีประสิทธิผล\"
รัฐบาลแมนิโทบาจะบอกว่าสนใจที่จะรับฟังข้อเสนอ แต่จะไม่ช่วยเหลือด้านเงินทุน
ไม่ว่าผลประโยชน์ของรัฐบาลกลางจะเป็นอย่างไรก็ตามหากมีอะไรก็ตาม—
มันสายเกินไปสำหรับ Greyhound
มันสายเกินไปสำหรับสเติร์น ซึ่งอาชีพของเขาทำให้ผู้คนสามารถเดินทางข้ามดินแดนอันกว้างใหญ่ของแมนิโทบาได้ แต่เขายังไม่พร้อมที่จะเกษียณ
เขาขับรถเข้าไปที่สถานีและขับเข้าไปในสวนสาธารณะ
ผู้โดยสารลุกขึ้นและกระซิบว่า ในอ่าวข้างนอก มีเจ้าหน้าที่ข่าวโทรทัศน์กำลังรอสัมภาษณ์กลุ่มสุนัขสีเทากลุ่มสุดท้ายในแมนิโทบา
เมื่อผู้โดยสารลงจากรถบัส สเติร์นยืนอยู่ที่ประตูรถบัสและกล่าวคำอำลากับพวกเขา
เขายังมีงานให้กับเกรย์ฮาวด์อยู่
เขาจะช่วยย้ายรถบัสจากอัลเบอร์ตาไปยังออนแทรีโอ
แต่นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาทำแบบนี้
\"ฉันอาจจะนั่งอยู่ในมุมมืดๆ ของบ้านอย่างเศร้าหมองเป็นเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์\" เขากล่าว \".
\"แต่ฉันจะเอาชนะมันได้
ฉันสบายดี.
\"คนขับแท็กซี่ของฟลินน์พูดถูก
ดูเหมือนว่าหลายสิ่งจะจบลงแล้ว
แต่สิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงสำหรับใคร
สำหรับสิ่งที่ไม่สามารถคำนวณด้วยเงินได้นั้น มันมักจะเป็นของผู้ที่ต้องการมันมากที่สุดเสมอ เมลิสสา
มาร์ติน @ freepressmb