این خانواده بین ما گیر افتاده است گشت مرزی و مافیای مکزیکی

چهارشنبه، ۹ ژوئیه ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۲۶:۱۶ به وقت PDT، یک بعد از ظهر شنبه، نوگالس، مکزیک، ۴۴ ساله
روبن آگیره پیر (
اسم واقعیش نیست)
با توجه به انتخابش، روی نیمکتی در سایه درختی نشست.
کوله پشتی او در طول روز روی شن بین پاهایش قرار داشت.
به چیزی تازه تکیه داد. سبز رنگ‌آمیزی شده-و-
دفتر مرکزی سفیدپوستان گروه بتا نوگالس، واحد محلی حفاظت از مهاجرت موسسه ملی مهاجرت مکزیک-
و از طریق اصلاحات در سراسر کارا.
از زنجیر افتاده
حصار ارتباطی، بنری را به سمت رهگذران یا اتوبوس «مکزیک مکزیکوس» که گهگاه از مرکز شهر حرکت می‌کند، آویزان کرده است.
«ما مکزیکی هستیم»
شعار جدید و زیبایی که توسط وزارت کشور مکزیک برنامه‌ریزی شده است و نوید کمک به شهروندان مکزیکیِ در حال بازگشت را می‌دهد (
یا از ایالات متحده برگشته است) S.
باد سردی از غرب و از میان گورستان در خیابان می‌وزید و مقداری زباله و شن بیابان را به جا می‌گذاشت.
مردی که آن طرف نیمکت نشسته بود، گفت: «آمدن از کالیفرنیا خیلی راحت‌تر است.» یک کابوی زندانی با خالکوبی‌های سخاوتمندانه، که بعد از هفت سال حبس در زندان فدرال آلاباما، مستقیماً به اینجا فرستاده شده بود.
روبن ۱۶۰۰ مایل از شهر زادگاهش، وراکروز، در ساحل خلیج مکزیک فاصله دارد.
او در فاصله‌ی ۲۹۰۰ کیلومتری از کارپنترزویل زندگی می‌کند.
او و همسرش ۱۴ سال آنجا زندگی و کار کرده بودند و دو دخترشان آنجا به دنیا آمده بودند.
همسرش، الکساندرا.
اسم واقعیش نیست)
همین اطراف، منتظر دوش عمومی هستم. دختران آنها، یو. S.
شهروندان سه و نه ساله به همراه پدربزرگ و مادربزرگ خود به ویلاکروز بازگشتند، از مافیا فرار کردند، مدرسه را از دست دادند و منتظر خبر خوب پیوستن به والدینشان در شمال بودند.
اوایل این هفته، ایالات متحده...
پرسنل گمرک و گشت مرزی، روبن و آدرا را در آرویوس، ایالات متحده پیدا کردند. S. سمت
نام آنها در پایگاه داده مهاجرت و گمرک آمریکا آمده است.
در اوایل ماه دسامبر، آنها از رودخانه ریو گراند در بخش پدراس هبی عبور کردند و وارد تگزاس شدند.
از آن طرف لباس خشک پوشیدند.
پس از حدود ۲۰ دقیقه پیاده‌روی، ماموران گشت مرزی آنها را متوقف کردند، به آنها دستبند زدند و به همراه ۴۵ نفر دیگر که در کنار جاده منتظر اتوبوس حمل و نقل زندان نشسته بودند، به صف کردند.
ده روز پس از بازداشت
مراکز اصلاح و تربیت انتفاعی در دل ریو، روبن و آدرا به اخراج از کشور محکوم شدند (
آخرین زبان رسمی برای اخراج)
و به طرف مقابل در سیوداد آسیا اسکورت شد.
این بار چهار ماه بعد، آنها را به دادگاه ناحیه‌ای در آریز توسان بردند.
او به ورود غیرقانونی متهم شد، جرمی که مجازات آن دو سال زندان است.
به نظر می‌رسد این نه تنها ضربه‌ای به شانس است، بلکه گواه دیگری بر لطف خداست، زیرا هیچ جرمی در پرونده او یا همسرش وجود ندارد --
علاوه بر این، به دلیل کمبود منابع، تنها در منطقه توسان، هر ماه ۱۰،۰۰۰ گشت مرزی دستگیر می‌شوند و هر کسی که مأموران را وارد می‌کند، زندانی می‌شود --
در عوض، آنها دوباره به تبعید محکوم شدند.
روبن از افسر وظیفه پرسید که آیا می‌توان او و همسرش را با هم اخراج کرد؟
پلیس به او گفت هیچ تضمینی وجود ندارد، اما او هر کاری از دستش بربیاید انجام خواهد داد.
چهارشنبه شب، روبن و تعدادی دیگر از مهاجران سوار یک ون شده و به نوگالس منتقل شدند.
همسرش جزو آنها نیست.
وقتی از ون پیاده شد، وسایل شخصی‌اش را به او پس دادند.
کوله پشتی‌اش، لوازم بهداشتی‌اش، تلفن همراهش، چقدر پول برایش باقی مانده است
و او را از درِ کناری ساختمان ورودی تا مکزیک همراهی کردند.
وقتی داستان غم‌انگیز ۱۲ سال...
در ماه آوریل، نومی آلوارز کوآل پیر در نیویورک تایمز ظاهر شد و بیداری را در شمال مرز آغاز کرد.
برای تماس با والدین برانکس، این دختر 4000 مایل از اکوادور تا ایالات متحده سفر کرد. S.
با غریبه‌ها.
سرانجام، او خود را در پناهگاه مهاجران در شهر خوارز حلق آویز کرد.
او تنها کودک بدون همراه نبود که در آن فصل سعی در عبور از مرز داشت. یو. N.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) گزارشی منتشر کرده است که در آن آمده است: «خشونت، افزایش تعداد کودکان آمریکایی که مجبور به ترک خانه و خانواده خود می‌شوند، ناامنی و سوءاستفاده در جوامع و خانواده‌هایشان، این امر را تشدید می‌کند.» «در اواسط-
در ماه ژوئن، اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا (CBP) گزارش داد که در هشت ماه از اکتبر ۲۰۱۳، بیش از ۵۰ هزار کودک بدون همراه را در مرز جنوب غربی دستگیر کرده است که تقریباً ۱۰ برابر بیشتر از سال قبل است.
لایحه اصلاح قانون مهاجرت که مورد بحث و بررسی دو حزب بود و مدت‌ها در سنا تصویب شده بود، بار دیگر توسط رهبری جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان کنار گذاشته شد.
هیلاری کلینتون از کارنامه دولت اوباما دفاع کرد
کاهش تعداد اخراج‌ها و توضیح به کریستین امانپور مبنی بر اینکه والدین در جنوب مرز حتماً از برنامه‌هایی مانند اقدام ورود با تأخیر کودک، برداشت اشتباهی دارند.
به عنوان کودکان، اکنون بسیاری از معیارها برآورده می‌شوند و ممکن است اجازه داشته باشند کمی بیشتر بمانند.
«ما باید یک پیام واضح بفرستیم: صرفاً به این دلیل که فرزندتان از مرز عبور می‌کند، به این معنی نیست که او آنجا خواهد ماند.»
در پایان ماه ژوئن، اوباما از اداره فوریت‌های فدرال خواست تا بازداشتگاه‌های نزدیک مرز را گسترش دهد و از کنگره خواست تا 2 میلیارد دلار بودجه اضطراری برای تقویت امنیت مرزها و اخراج مهاجران اختصاص دهد.
معترضان در موریتا، کالیفرنیا
فریاد بزن «برو خونه!»
یک اتوبوس گشت مرزی حامل مهاجران از یک مرکز سرریز مرزی در تگزاس به سمت ایستگاهی در آنجا تغییر مسیر داد و مجبور شد به یک مرکز پردازش در فاصله ۸۰ مایلی سفر کند. در همین حال، یو. S.
شهروندان شهرهای دورافتاده آریزونا مانند آریواکا و سنتینل تمام تلاش خود را می‌کنند تا آب و مکان‌های امنی برای استراحت ده‌ها مهاجری که هر روز به پیاده‌روی در این منطقه ادامه می‌دهند، فراهم کنند. یو. S.
۱۸ دلار شده است.
طبق بودجه امنیت داخلی، CBP و ICE سالانه 3 میلیارد پوند با هم همکاری می‌کنند.
از سال ۲۰۰۳، تعداد ماموران مرزی ۱۰۰ درصد و تعداد یخ ۷۳ درصد افزایش یافته است.
ما اخیراً ۱۴۵ دلار جایزه دادیم.
میلیون‌ها قرارداد نصب با یک شرکت دفاعی اسرائیلی امضا کرد
سیستم نظارت فنی در برج یکپارچه مرزی آریزونا.
ما تعداد فزاینده‌ای از پهپادهای Predator را داریم که در مرز گشت‌زنی می‌کنند و هزینه متوسط هر نفر ۴۴,۸۰۰ دلار است.
با وجود تلاش برای پیوستن به ۱۱ میلیون یا بیشتر مهاجر غیرقانونی ساکن ایالات متحده،...
سال گذشته، با کاهش قابل توجه نسبت به یک دهه پیش، ما تا حد امکان مکزیکی‌ها و آمریکای مرکزی‌ها را به کشورشان بازگرداندیم.
در حدود نیم میلیون نفر.
طبق گزارشی [pdf]، از سال ۲۰۱۲، ایالات متحده... S.
این سیاست منجر به جدایی ۶۶۰ هزار کودک از والدینشان شد.
روبن شب را روی نیمکتی در راهروی کوچک، اتاق انتظار دفتر پردازش INM، گذراند.
اینجا، از هر فرد عبوری، عکس اثر انگشت گرفته می‌شود و ظرف چند دقیقه، گواهی بازگشت رسمیِ مهر و امضا شده صادر می‌شود.
این تنها سند برای بسیاری از افراد است.
این مجوزی است برای آنها تا در کوتاه‌مدت پس از اخراج، از خدمات اولیه‌ای که توسط دولت یا تعداد کمی از سازمان‌های غیردولتی ارائه می‌شود، از جمله دوش گرفتن، غذا (در صورت وجود)، و تعویض یک لباس، بهره‌مند شوند.
یک تماس تلفنی یک دقیقه‌ای، یک تشک برای خوابیدن برای یک یا دو شب، و حتی یک بلیط ماشین یارانه‌ای برای بازگشت به داخل مکزیک در صورت تمایل.
در این مرحله، برخی افراد بلیط اتوبوس را می‌پذیرند، کار را رها می‌کنند و به خانه می‌روند. دیگران—
به نظر می‌رسد که اکثریت قریب به اتفاق مردم، صرف نظر از اینکه چه چیزی را از سر می‌گذرانند یا چند بار آن را تجربه می‌کنند --
هنوز آماده تسلیم شدن نیست.
یکی از مأموران بازگشت بشردوستانه، شاخه دیگری از INM، خواست که نامش فاش نشود و به من گفت که اگرچه عبور از مرز هر سال دشوارتر می‌شود --
او به صدها مورد مرگ در بیابان، پس از پریدن از بالای حصار مرزی تا ارتفاع ۹ متری روی بتن و سنگ، شکستگی پاها، بهبود تکنیک‌های نظارتی، خشونت و سوءاستفاده طولانی‌مدت توسط مجرمان اشاره کرد.
بیش از ۸۰ درصد از افراد اخراج‌شده به راست می‌پیچند و دوباره تلاش می‌کنند.
در انتهای دیگر راهرو-
داوطلبان بشردوست به آن ناودان می‌گویند.
میدان پسکیرا یک کوچه عابر پیاده است که در دو طرف آن دندانپزشکان، داروخانه‌ها و مغازه‌های مشروبات الکلی قرار دارند و به تعداد رو به کاهش بازدیدکنندگان از ایالات متحده خدمات ارائه می‌دهند.
همچنین اعضای مافیای مکزیکی نیز وجود دارند.
پیتر نیلی، پدر کینو بوردر، یک سازمان یسوعی دو دولتی که کمک‌های بشردوستانه ارائه می‌دهد، گفت: «اینجا مکان خطرناکی برای پیاده کردن مردم از اتوبوس است، مخصوصاً عصرها.»
غذا، کمک‌های اولیه، لباس گچ‌گیری—
مکزیک روزانه بیش از ۱۰۰ مهاجر دارد.
«آدم‌های باهوش تا صبح می‌مانند.»
«و بنابراین-»
جنگ به اصطلاح مواد مخدر، مشکل مهاجرت مکزیکی‌ها از یازده سپتامبر، شرایط بازار ایده‌آلی را برای ایالات متحده ایجاد کرده است. S.
شورای دولتی می‌گوید سازمان‌های تبهکار فراملی.
بیشتر رسانه‌ها از کلمه «کارتل» استفاده می‌کنند.
نیلی گفت: «اینجا با کی حرف می‌زنی؟ همه‌اش مافیاست.» مافیای مکزیکی.
«در مکزیک، مافیا مرز را کنترل می‌کند.»
این سازمان اغلب با همکاری پلیس و سایر مقامات محلی، مواد مخدر و افراد را اداره می‌کند.
هر چه عبور از مرز برای مردم دشوارتر باشد، جذب شدن آنها به سمت مجرمان آسان‌تر می‌شود و احتمال گرفتار شدن آنها در سیستم قاچاق انسان بیشتر می‌شود.
آنتونیو گوترش، کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، در ماه مه گفت: «وقتی مهاجرت بین‌المللی فقط از طریق کنترل مرزی و به منظور جلوگیری از ورود افراد اداره می‌شود، قاچاقچیان انسان و قاچاقچیان مطمئناً موفق خواهند شد.»
«طبق برآوردهای بنیاد هریتیج و ائتلاف علیه قاچاق زنان، ارزش سالانه آن به 20 میلیارد دلار می‌رسد...»
انجام تجارت سودآور است.
به گفته یو. S. گزارش‌های رسانه‌ها، پس از قاچاق مواد مخدر، در رتبه دوم قرار دارد. N.
احتمالاً در چند سال آینده، تعداد دفاتر مبارزه با مواد مخدر و جرم افزایش خواهد یافت.
کارشناسان می‌گویند تا ۱.
مکزیک سالانه ۲ میلیون قربانی قاچاق انسان دارد.
شامل حداقل ۲۰،۰۰۰ کودک (
یعنی افراد زیادی هستند. S.
(گزارش‌های رسانه‌ای زیادی در هفته‌های اخیر منتشر شده است.)
در امتداد مسیر مهاجرت-
از مرز جنوبی مکزیک تا ایالات متحده. S.
خط و بالاتر-
مردم توسط نماینده یک یا چند سازمان جنایتکار مورد اخاذی، آدم‌ربایی، اخاذی، قاچاق به عنوان نیروی کار، فروش به عنوان بردگان جنسی یا به سادگی مورد تجاوز و قتل قرار می‌گیرند.
چندین نفر از مهاجرانی که در نوگالس با آنها مصاحبه کرده‌ام، داستان‌هایی از این دست دارند: تماشای بیرون انداختن یا زیر قطار بردن مردم، یا تیراندازی به آنها، یا بردن اعضای خانواده‌شان با اسلحه، دیگر هیچ‌کس این صحنه‌ها را نخواهد دید.
کسانی که به مرز می‌رسند
چه اهل هندوراس باشند، چه گواتمالا یا السالوادور، آنها در نهایت سوار قطار باری می‌شوند (
هر سه کشور جزو خشن‌ترین کشورهای روی زمین محسوب می‌شوند.)
یا اینکه پنج ماه پس از بازداشت، از ناودان بیرون بپرم.
مرکز اصلاح و تربیت آریزونا سود می‌برد و پس از آن یک حادثه دیرهنگام رخ می‌دهد
اخراج در شب طعمه آسان است.
وزارت امور خارجه می‌گوید ایالت سونوما، به ویژه منطقه بیابانی ناهموار غرب نوگا، «منطقه‌ای کلیدی برای تجارت بین‌المللی مواد مخدر و قاچاق انسان» است.
«در خشن‌ترین سال‌ها --
معروف به جنگ علیه مواد مخدر
حدود ۲۰۰۷ تا 2011
نوگالس سهم بالایی دارد
آدم‌ربایی، نبردهای مسلحانه وحشتناک، سر بریدن و سایر اعدام‌های زیرزمینی.
اکنون که کارتل سینالوآ کنترل خود را بر منطقه تثبیت کرده است، خیابان‌های نوگالس به طرز شگفت‌آوری ساکت هستند و این سازمان قادر است بر تجارت خود تمرکز کند: در این مورد، این تجارت، استثمار مهاجران است.
نلی با اشاره‌ی زیرکانه‌ای به چند جوان که در بالای آشپزخانه‌ی خیریه‌ی نوگالس کینو ایستاده بودند، توضیح می‌دهد: «آنها فکر می‌کنند مهاجرت یک کالا است.»
او این مردان را نگهبانان مافیا نامید.
«آنها بهتر از گشت مرزی خودمان در مرز گشت می‌زنند.»
اگر سعی کنید از میان بیابان یا دیوار عبور کنید، مافیا شما را متوقف خواهد کرد.
حتی نمیتونی به دیوار نزدیک بشی.
خروج از مکزیک بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ دلار هزینه دارد.
نه راهنمایی نه چیزی. «راهنماها—
معروف به پولیوس یا کایوت.
در صورت عدم وجود هرگونه ضمانت، ممکن است فقط ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار به منطقه ترانزیت تعلق گیرد.
آنها مستقل کار می‌کنند، اما طبق منابع مختلف، مجبورند بیشتر درآمد خود را به مافیا اهدا کنند.
پونتوس از بالای تپه، صف مهاجرانی را تماشا می‌کرد که از دروازه وارد آشپزخانه خیریه می‌شدند و گواهی بازگشت خود را به محافظ آرماندو نشان می‌دادند.
او به من گفت: «من خودم یک مهاجر هستم.» \".
«من ۲۵ سال را در فینیکس گذراندم.»
«بعد به من گفت که خواهرش دو سال پیش سعی کرده از مرز ماتاموروس عبور کند و دیگر کسی از او خبری ندارد.»
شغل او اکنون
به ورود از مهاجرت، enganchadores می‌گویند.
اینها همچنین پیمانکاران مستقلی هستند که تخصص آنها در تجارت قاچاق انسان، ایجاد دوستی با افرادی است که از کشور اخراج شده‌اند یا مهاجران دیگری که اخیراً وارد شده‌اند تا راهی مناسب برای کار، اقامت یا عبور از مرز برای آنها فراهم کنند.
قیمت انگانچادورها می‌تواند از ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار برای هر نفر متغیر باشد.
یک فروشنده مواد مخدر در سال ۲۰۱۲ شهادت داد که اغلب دلار دریافت می‌کند.800
ارسال مهاجران برای مافیا
نلی دور خودش می‌دوید.
با مافیا.
یک شخصیت مرزی معمولی، یک کشیش خارجی پیر و نترس از سانفرانسیسکو، با ریش سفید و ریش بلند، او هنگام صحبت کردن وسواس چرخاندن بین انگشتانش را داشت، در کامپتون از گلوله‌ها جاخالی داد و از جنگ داخلی السالوادور جان سالم به در برد، همانطور که خودش گفت: «آنها همه را در خانه من به رگبار بستند.»
مکزیکی‌ها می‌دانستند که او پادره پانچو است.
او یک کلاه کابویی سفید می‌پوشید و ماشین خوبی سوار می‌شد.
از یک کامیون کمد با عبارت «پانچو» استفاده کنید.
او به عنوان معاون مدیر آموزش در طرح کینو، سفرهای میدانی منظمی را برای گروه‌های دانش‌آموزی از سراسر ایالات متحده هدایت می‌کند.
حتی تعدادی از خارج از کشور هم هستند.
او جایی را که مهاجران از حصار عبور می‌کردند، توده‌ای از لباس‌های کهنه و بسته‌بندی‌های غذا، مسیرهایی در بیابان، ناودانی که مهاجران پس از اخراج از آن پیاده می‌شدند، و همچنین یک «درخت تجاوز» که پر از لباس زیر زنانه بود را به آنها نشان داد.
کاپانتسویل، بیمار
یک طبقه متوسط معمولی.
حومه ایالات متحده با ۳۷۰۰۰ نفر جمعیت در انتهای غربی شیکاگو، با آشپزی محلی، مسابقات دوچرخه‌سواری کودکان، نرخ بالای سلب مالکیت خانه، کسری بودجه شهرداری، جمعیت اسپانیایی یا لاتین تبار بیش از ۵۰٪ (
۴۵٪ مکزیک).
روبن و ARRA چهارده سال است که آنجا زندگی می‌کنند و یک آپارتمان کوچک اجاره کرده‌اند.
او انواع کارها را انجام می‌دهد.
فرزندانشان به مدرسه می‌روند.
روبن به مدت ۱۱ سال روی یک کارگر ساختمانی کار کرد.
او به من گفت: «ما همه چیز را ساختیم، مرکز خرید، ایستگاه آتش نشانی، مدرسه.»
آخر هفته، او با گروهی از مردم میکاکان در تیم فوتبال محلی بازی کرد.
روبن پول زیادی درآورد، مخصوصاً در مقایسه با ساعتی ۳ دلار که گهگاه در وراکروز کاشی می‌ساخت --
وقتی شغلی داری
و سپس در سال ۲۰۰۹، از دختر بزرگشان راضی بودند (و از نظر قانونی)
این ساختمان در کلاس اول یک مدرسه ابتدایی دولتی در کاپانتسویل واقع شده است، درست مانند تمام ایالات متحده، و شروع به فرو ریختن می‌کند. S. شغل‌ها از بین رفتند.
روبن مدتی است که در یک رستوران زنجیره‌ای KFC کار می‌کند و سعی دارد از طریق معرفی شغل، درآمدزایی کند.
در سال ۲۰۱۱، روبن و آدلا پس‌اندازهایشان را شمردند.
بالای ۱۶ دلار،000
دخترها را جمع کردم و به ویلا کروز برگشتم تا یک رستوران کوچک بخرم و از آن موقع زندگی شادی داشته باشم.
اوضاع وراکروز خیلی خوب نیست.
چیزی که آنها از عهده‌اش برمی‌آیند، نه یک رستوران، بلکه بیشتر یک دکه ترتیلا فروشی است.
مدرسه ناامیدکننده بود، با ۴۰ تا ۵۰ دانش‌آموز در هر کلاس، هیچ معلمی با تحصیلات دبیرستانی نداشت و در دستشویی هم آب لوله‌کشی وجود نداشت.
خشونت در خیابان موج می‌زد.
خیلی زود، نماینده‌ای از شاخه مسلح کارتل خلیج فارس، لوس زتاس، در رستوران حاضر شد که اغلب خشن‌ترین گروه تبهکار در مکزیک محسوب می‌شود. (
یک مامور مرزی مکزیک به من گفت: «مافیا همه جا هست.» ”)
آنها برای حفاظت، ماهی ۵۰۰۰ پزو (۴۰۰ دلار) درخواست می‌کنند.
روبن نمیتونه اینقدر هزینه کنه.
بعد پرسیدند دخترش کجا درس خوانده است.
روبن و آدلا دوباره خانواده‌هایشان را جمع کردند، از شهر فرار کردند و به همراه والدین آدلا به یک منطقه کوچک روستایی در حومه شهر نقل مکان کردند.
آنها در این کشور هیچ شغلی ندارند.
پول تمام شده است.
روبن به پسرعمویش در مکزیکوسیتی زنگ زد.
آنها به آمریکا رفتند. S.
سفارت، ببین اگه چیزی حل نشد، این یه ویزای موقته برای ورود مجددشون به ایالات متحده.
چون دخترا آمریکایی هستن. S. شهروندان
روبن مطمئن نیست که دقیقاً به آنها چه گفته شده است، اما به نظر می‌رسد که این کار تا ابد طول خواهد کشید.
روبن این موضوع را با آدلا در میان گذاشت.
آنها تصمیم گرفتند که با وجود خطرات، بهترین نقشه برای کل خانواده این است که هر دوی آنها برای بازگرداندن ارتباط و زندگی‌شان در کاپنتسویل تلاش کنند.
به محض اینکه به آنجا برسند
به خودشان گفتند
آنها راهی برای اتحاد دوباره خانواده‌هایشان پیدا خواهند کرد.
در عین حال، بهتر است دختران با پدربزرگ و مادربزرگ خود باشند.
نیلی گفت: «یک چیزی که کنگره نمی‌فهمد، ناامیدی است.» \".
«آنها این قوانین را در واشنگتن وضع کردند.»
آنها حتی به این فکر نمی‌کنند که چگونه بر انسان تأثیر می‌گذارند.
مایکل وان، مدیر عملیات اجرا و تخلیه در ساکرامنتو، گفت: «این یک سیستم معیوب است».
«این کار نمی‌کند.»
روبن بیشتر شب اول خود را در نوگالس گذراند، از ترس اینکه همسرش ممکن است تا چه مدت در جایی در ایالات متحده بازداشت باشد، یا اینکه ممکن است مشمول به اصطلاح بازگرداندن جانبی شود، این یک مکانیسم «تحویل عواقب» است که به موجب آن بازداشت‌شدگان به یک ایستگاه مرزی دیگر در صدها مایل دورتر تبعید می‌شوند --
گاهی هزاران کیلومتر دورتر.
از جایی که آنها را برداشته‌اند، پایین بروید.
باز هم، هدف این است که این پیام را منتقل کنیم که تلاش برای عبور از آن ارزشش را ندارد.
روبن از اینکه همسرش صبح روز بعد به ناودان نوگالس فرستاده شد، بسیار خوشحال بود.
آنها سه روز را با استفاده از محبت یسوعیان و دیگران گذراندند.
روی ردیفی از میزهای پیک‌نیک فلزی زیر سقف کلبه‌ی حلبی موج‌دار، بادهای صحرایی از میان حصار وارد می‌شدند و آنها روزی دو وعده غذای حسابی می‌خوردند --
صبحانه و ناهار
همراه با ۸۰ تا ۱۰۰ مهاجر دیگر
۱۲ ساله-
پیرمردی که کلاه داجرز و پیراهن کاردینال به تن داشت، سعی کرد به آلن‌تاون، پنسیلوانیا برود.
پیش از تولد او، پدرش مورد حمله قرار گرفت و از یک کارخانه تشک‌سازی در آنجا تبعید شد.
عموها، عمه‌ها و پسرعموهای او آمریکایی هستند. S. شهروندان
به نظرش همه چیز یک ماجراجویی بزرگ بود: آنها هشت روز در بیابان پیاده‌روی کرده بودند تا اینکه دستگیر شدند، و یکی از شب‌ها دوباره تلاش می‌کردند.
پدرش نظریه‌ای داشت مبنی بر اینکه بیشتر مردم به خاطر شرکت در سفرهای گروهی بزرگ گیر می‌افتند.
گفت: «بهتر است تنها بروی.» \"
همچنین افرادی هستند که سوابقشان کمی لکه‌دار است.
زنی در فینیکس بود که دوست‌پسر خشنی داشت.
او گفت که او ۲۵ سال دارد و زن دیگری را به قتل رسانده است.
مادرش فوت کرد و او را در حال رانندگی پس از نوشیدن مشروبات الکلی پیدا کردند.
او قبل از اخراج، ۱۵ ماه در بازداشت بود.
یک پدر مجرد اهل گواناواتو هست که پنج فرزند پنج تا هفده ساله در فینیکس دارد که همگی در آنجا متولد شده‌اند.
از 10 سال پیش، او به دلیل رانندگی در حالت مستی در دادگاه حاضر نشده است.
آن شب، دخترش در خانه شام درست کرده بود و وقتی از مغازه مشروب فروشی به خانه برمی‌گشت، او را در حال ادرار کردن روی درخت پیدا کردند.
آنها به او اجازه خواهند داد که بله بگوید.
قبل از بردنش با بچه‌هایش خداحافظی کن.
قبل از اینکه غذا سرو شود، خواهران درباره حقوقشان و جادوی تفکر مثبت برایشان صحبت کردند.
روبن و ARRA مثل بقیه، صبورانه می‌نشینند و گوش می‌دهند.
نیلی در مورد اینکه چگونه سیاست‌های غیرانسانی می‌توانند کار مؤثر سازمان‌های دولتی را آسان‌تر کنند، صحبت کرد.
آنها دعای ربانی را با هم خواندند.
بعد از آن، برخی از مهاجران در شستن ظرف‌ها کمک کردند.
روبن و آدلا تمام تلاششان را می‌کردند تا از خیابان‌ها دور بمانند.
عصرها، آنها در سه تخت دوطبقه می‌خوابیدند، در خوابگاه‌های مردانه و زنانه، و در یک پناهگاه خصوصی در آن سوی شهر.
بعدازظهر، پشت حصار گروه بتا، مهاجران وقت خود را روی نیمکت گذراندند، فوتبال بازی کردند، منتظر تلفن ماندند و در مورد چگونگی دور زدن مافیا شایعاتی رد و بدل کردند.
سوال این نیست که آیا دوباره سعی کنیم از مرز عبور کنیم یا نه، بلکه این است که چگونه و کجا.
بعضی از آنها درباره الماس‌ها و شغل رانندگی کامیون در سراسر ایالات متحده صحبت کردند. S.
مزرعه ماریجوانای آرمانی در شمال کالیفرنیا
همچنین در مورد اصلاحات مهاجرتی صحبت شد.
روبن گفت: «بسیاری از لاتین تبارها از اوباما حمایت می‌کنند.» \"
«او وعده اصلاحات داد.» نه. (Noun)
مردی که پنج فرزند در فینیکس دارد، گفت: «برعکس».
برعکس.
دو هندوراس در باد، بیرون حصار ظاهر شدند و هوا را استنشاق کردند.
یکی از آنها کلاه راننده کامیون مشکی رنگی را به سر داشت که روی آن نوشته شده بود «نیاز به تعمیر و نگهداری بالا».
او گفت: «ما تقریباً داشتیم می‌مردیم.» \"
آنها درباره اینکه چطور سعی کردند از چاهی به سمت تپه‌ای در ضلع غربی شهر پایین بروند، صحبت کردند.
در مسیر ناهموار به انتهای حصار مرزی، خودش را در حالی یافت که اسلحه‌ای روی صورتش بود.
سر دیگر تفنگ، چند گانگستر نوجوان است. پونتوس
آنها پول می‌خواهند.
بعد از دو ماه سفر جاده‌ای و ریلی از تگوسیگاربا، هندوراس حتی پزو هم نداشت.
در نهایت، پونتوس تسلیم شد و به مهاجران گفت که برای پیدا کردن مقداری پول به شهر برگردند.
روبن به من گفت: «فرقی نمی‌کند که به یک ماه یا دو ماه زمان نیاز داشته باشیم.» «او به داستان هندوراس اهمیتی نمی‌داد.»
«ما داریم برمی‌گردیم شیکاگو.»
صبح روز بعد، یک روز یکشنبه، روبن و ARRA در ایستگاه اتوبوس بودند.
آنها نام و زادگاه خود را به یک داوطلب مهاجر خصوصی گفتند --
بنیاد کمک‌رسانی که توسط شرکت اتوبوس‌رانی اداره می‌شد، در ازای یک لیوان آروس کن لچه برای صبحانه. برادرش
قانون از ایالت‌ها گرفته شده است.
به او گفت جایی بیرون از مخیکالی هست که می‌توانند نیم ساعت پیاده به آنجا بروند.
او به او گفت که صبح چهارشنبه آنها را در بزرگراهی خارج از کالیفرنیا سوار خواهد کرد.
حالا تنها کاری که باید بکنند این است که به مکزیک بروند.
داستان‌های مرتبط در TakePart: این داستان‌های وحشتناک کودک آزاری در ایالات متحده را بخوانید.
بازداشتگاه‌ها داستان‌های وحشتناکی از این کودک آزاری‌ها در ایالات متحده را روایت می‌کنند.