प्लास्टिकच्या बाटल्या गाद्या, रजाई बदलतात & बरेच काही

जेव्हा लता दर आठवड्याला वापरलेल्या प्लास्टिकच्या बाटल्या फेकून देते तेव्हा ती फक्त घरातील कचरा साफ करते.
कौमलैसामी हे कोइम्बतूरच्या महानगरपालिकेच्या कंपनीत जलसंधारण कर्मचारी आहेत, जे घराबाहेर कचरा गोळा करण्याची जबाबदारी घेतात-
दरवाजा, साठी ५ करा 35
जवळच्या भंगार विक्रेत्यांना ४० भंगार पीईटी बाटल्या विकून टाका, म्हणजे सुमारे एक किलोपर्यंत पोहोचेल.
त्यानंतर, टाकून दिलेल्या बाटल्यांना कुठे जायचे हे कळले नाही.
ते अमेरिकेतील तिलुपूर येथील कोइम्बतूरपासून सुमारे ४५ किमी अंतरावर आहे.
कृष्ण कुमार यांच्या पीईटी बाटली पुनर्वापर प्रकल्पाला दररोज ५५ लाख बाटल्या लागतात.
तो तामिळनाडू, केरळ आणि कर्नाटकमधील मोठ्या भंगार विक्रेत्यांकडून खरेदी करत असे आणि प्रति किलो टाकाऊ प्लास्टिक बाटल्यांसाठी £४० ते £४३ देत असे.
रिसायकलिंग प्लांटमध्ये, या बाटल्यांचे वर्गीकरण केले जाते, त्यांचे चुराीकरण केले जाते, स्वच्छ केले जाते, रंगवले जाते आणि कन्व्हेयर बेल्ट, फिल्टर टँक आणि ड्रायरद्वारे पीईटी फायबरमध्ये रूपांतरित केले जाते.
हे पुनर्नवीनीकरण केलेले पॉलिस्टर फायबर मोज्यांच्या कचऱ्यातील फायबरमध्ये मिसळले जाते, ते धाग्यात कातले जाते, जे केवळ तामिळनाडूलाच नाही तर देशभरातील पॉवरलूम विणकाम क्लस्टरला देखील पुरवले जाते.
जेव्हा ते मोज्यांच्या टाकाऊ तंतूंमध्ये मिसळले जात नाही, तेव्हा ते गाद्या, चटई, रजाई आणि न विणलेले कापड बनवण्यासाठी वापरले जाते.
तामिळनाडूमधील कापड उद्योग परिसंस्थेमुळे
पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबरचा पुरवठा आणि तिरुपूरच्या पश्चिमेकडील भागात मोठ्या संख्येने मोजे युनिट्स आणि कापड गिरण्यांचा समावेश आहे --
भवानी यांनी बनवलेल्या लुंग्या असोत, चेन्नीमलाई येथील चादरी असोत, सेलम येथील टॉवेल असोत किंवा करूर येथील स्वयंपाकघरातील लिनेन असोत, पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबरचा वापर अधिकाधिक लोकप्रिय होत आहे.
एक ड्रेस बनवण्यासाठी सुमारे ८ ते १२ बाटल्या लागतात आणि गादीसाठी सुमारे १२० बाटल्या लागतात.
फिरणारा संवेग. P.
ऑल-इंडिया रिसायकलिंग फायबर अँड यार्न असोसिएशनच्या अध्यक्षा सुल्तानिया म्हणाल्या की, भारतातील सुमारे ३५ कंपन्या पीईटी बाटल्यांचे रिसायकल करतात आणि दरमहा ५०,००० टन रिसायकल्ड फायबर तयार करतात.
हे देशात उत्पादित होणाऱ्या मूळ पॉलिस्टर फायबरच्या जवळपास ५०% इतके आहे. जरी श्री.
सुल्तानिया यांनी १९९६ मध्ये त्यांचा विभाग स्थापन केला आणि २००६ नंतर या उद्योगाला गती मिळाली नाही.
"हे चांगल्या जागरूकता आणि तंत्रज्ञानामुळे आणि अधिक पुनर्वापरित फायबर अनुप्रयोगांमुळे आहे," तो म्हणाला. \".
खरं तर, तंत्रज्ञानाच्या प्रगतीसह, पुनर्जन्मित तंतूंचा वापर आणखी सुधारला जाऊ शकतो.
तामिळनाडूमध्ये अनुक्रमे तिरुंबल आणि करू येथे दोन पीईटी रिसायकलिंग प्लांट आहेत आणि ४५० पैकी बहुतेक प्लांट खुले आहेत.
राज्यातील एंड मिल्सनी पुनर्वापरित तंतूंचा वापर सुरू केला आहे. उघडा-
एंड मिल्स सामान्यत: कापड गिरण्यांकडून कच्चा माल म्हणून टाकाऊ कापूस खरेदी करतात आणि चादरी, टॉवेल, लुंगी, होम आणि मॉप्स तयार करणाऱ्या लूम सेटला धागा पुरवतात.
आता, पुनर्जन्मित तंतूंचा वापर वाढत आहे. जी नुसार.
अरुल्थी हाय कोइम्बतूर येथील त्यांच्या कारखान्यात पुनर्नवीनीकरण केलेले फायबर आणि टाकाऊ कापसाचा वापर करते, गेल्या चार वर्षांत हा ट्रेंड वाढला आहे.
उघड्या धाग्यापासून सुमारे १०% ते २०%
राज्यातील एंड मिल पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबरपासून बनलेली आहे (
पीईटी फायबर आणि मोजे कचरा फायबर यांचे पुनर्नवीनीकरण केलेले मिश्रण).
\"आम्ही सहसा कापड गिरण्यांमधून कापसाचा कचरा खरेदी करतो आणि कच्चा माल म्हणून वापरतो.
आमच्या युनिटद्वारे उत्पादित केलेले धागे पॉवर लूम सेटमध्ये वापरले जातात.
तथापि, कापसाच्या वाढत्या किमती आणि टाकाऊ कापसाच्या पुरवठ्यातील चढउतार यासारख्या समस्यांमुळे आपल्याला पर्यायांकडे पाहण्याची संधी मिळते.
१००% कापसाच्या कचऱ्याऐवजी पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबरचा वापर केल्याने किंमती आणि उत्पादन वाढले आहे. \"अरुलमोझी म्हणतात.
मोज्यांमध्ये टाकाऊ तंतू वापरल्यामुळे, टॉवेलसारख्या उत्पादनांची शोषण गुणवत्ता अजूनही खूप चांगली आहे.
पुनर्नवीनीकरण केलेले फायबर धागे प्रामुख्याने कमी किमतीच्या उत्पादनांसाठी वापरले जातात.
त्यांनी पुढे सांगितले की, उत्तरेकडील राज्यांमधील पॉवर लूम क्लस्टर्समध्ये आता पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबर धाग्याची मागणी जास्त आहे.
K. कोयम्बतूरपासून सुमारे ८५ किमी अंतरावर असलेल्या चेन्नीमलाई येथे, मोठ्या पॉवरलूम्सचा समूह आहे, ९८% टॅपर्ड धागा पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबर धाग्याचा असतो, असे त्यांनी सांगितले. C.
कियान दे ला सेकरन, जे १९८१ पासून कापड उद्योगात आहेत.
चेन्नीमलाई येथील विणकर सेल्वम म्हणाले, "पूर्वी आम्ही व्यापाऱ्याकडून धागा घ्यायचो आणि रंगविण्यासाठी पाठवायचो."
दोन किंवा तीन आठवडे लागतील.
आता आपल्याला रंगीत धागा मिळतो.
आपण प्रति किलो धाग्यावर १० पौंड वाचवू शकतो.
१६ ते १८ रंग आहेत.
ते थेट विणकामात जाते.
धाग्यात गाठ नाही, त्यामुळे शीटवर एक गुळगुळीत फिनिश आहे.
मेलापालयम येथील आणखी एक विणकर सुरेश म्हणाले: "खर्च घटकामुळे" आम्ही मजूर, रंगकाम वाहतूक आणि वेळेच्या बाबतीत खर्च वाचवला आहे. \".
परिणामी, उत्पादकता जास्त असते, उत्पादनाची किंमत तुलनेने कमी असते आणि मागणी कमी होत नाही, हे दर्शवते की ग्राहक उत्पादन स्वीकारतात.
अन्नासागरम दामोबरी जिल्ह्यात, १,००० विणलेले छोटे टॉवेल होते.
कामगारांची कमतरता आणि सूत रंगवण्याच्या समस्यांसारख्या आव्हानांमुळे, यंत्रमागांची संख्या सुमारे ५०० पर्यंत घसरली आहे.
आता, पुनर्नवीनीकरण केलेल्या फायबर धाग्याचा वापर वाढल्याने, सुमारे ३,००० कार्यरत यंत्रमाग पुन्हा सुरू झाले आहेत, असे ते म्हणाले. चंद्रशेखरन.
तरीही, काही कठीण प्रश्न आहेत.
उद्योग क्षेत्रातील जाणकारांनी सांगितले की पुनर्वापर उद्योगाला शाश्वत विकासाची आवश्यकता आहे.
जेव्हा टोपीचे प्लास्टिकच्या कणांमध्ये पुनर्वापर केले जाते, तेव्हा बाटलीतून काढलेले लेबल अजूनही कचराच राहते.
पाश्चात्य देश १००% पुनर्वापरित तंतूंपासून बनवलेले कपडे शाश्वत उत्पादने म्हणून विकण्यासाठी जागतिक पुनर्वापर मानकांचा वापर करतात.
या बाटल्या असंघटित विभागांकडून पुरवल्या जातात.
\"हिवाळ्यात पुरेशा पीईटी बाटल्या मिळणे कठीण असते.
सरकारला टाकाऊ पीईटी बाटल्या आयात करण्याची परवानगी नाही. \"कृष्णकुमार.
तो म्हणाला: \"पुनर्प्रक्रिया केलेल्या फायबरवरील विशेष वापर कराशिवाय कोणताही सरकारी पाठिंबा नाही. \"सुलतानिया. \" श्री.
वातावरण देखील अपेक्षित आहे.
सरकार सवलतींद्वारे फायबरच्या मैत्रीपूर्ण पुनर्वापराला प्रोत्साहन देईल.