पुढचा थांबा: वसतिगृहाच्या चादरी

तर.
तुमचा मुलगा कॉलेजला गेला.
किंवा अनेक विद्यापीठे.
निर्णय घेण्यात आला आहे.
त्या वर्षीच्या ताणतणाव आणि वादांमुळे, सर्व वाट पाहण्यामुळे, ते सर्व तुमच्या मागे आहेत, असे तुम्हाला वाटते का?
बरं, इतक्या लवकर नाही.
तुम्हाला स्वीकृती ठेव मिळताच, तुमच्या मुलाचे महाविद्यालयीन जीवन तुमच्या स्वप्नांचा एक भाग बनवण्याची ऑफर तुम्हाला मिळू लागेल जी तुम्ही नेहमीच साध्य करू इच्छिता.
या ऑफरपैकी सर्वात भयानक ऑफर म्हणजे वसतिगृहातील उपकरणे.
जर डायरेक्ट मार्केटिंग पैसा हा एक महत्त्वाचा बॅरोमीटर असेल, तर तुम्हाला लवकरच असे वाटू लागेल की आयुष्यात डॉर्म शीट खरेदी करण्यापेक्षा जास्त कठीण काहीही नाही.
माझ्या मुलाच्या शाळेने आम्हाला एक माहितीपत्रक पाठवले. -
ठीक आहे, बरीच माहितीपत्रके. -
त्यांनी वसतिगृहासाठी दिलेल्या \"पॅकेज\" बद्दल \".
चादरी, टॉवेल, ब्लँकेट, टोपली.
हेडबोर्डवर एक छोटासा दिवा अडकला.
ही पुस्तिका हमी देते की त्याच्या वसतिगृहातील फर्निचरमध्ये सर्वकाही बसते.
त्यात म्हटले आहे की जेव्हा तो शाळेत येतो तेव्हा पार्सल थेट त्याच्या खोलीत पोहोचवता येते.
त्यात म्हटले आहे की मी अशा प्रकारे शेकडो डॉलर्स वाचवू शकतो.
कोणाला ते करायला आवडणार नाही?
ही खूप मोठी गोष्ट आहे!
त्यांनी मेमरी फोम मॅट्रेस टॉपरही टाकला!
नाही, पार्सल शाळेत पाठवू नका!
तुम्हाला आधी सर्व चादरी आणि टॉवेल धुवावे लागतील.
तसेच, मेमरी फोम चालू करणे आवश्यक आहे जेणेकरून ते थोडा "श्वास" घेऊ शकेल. अर्थातच. मला ते माहित होते.
या माहितीपत्रकात पेपरबद्दल व्यावहारिक तपशील दिलेले नाहीत. फक्त रंग.
त्यांना कसे वाटते किंवा ते ते कसे करतात हे तुम्हाला माहिती नाही.
पण जर मी नियमित दुकानातून खरेदी केली तर मला कसे कळेल की मला सर्व योग्य गोष्टी मिळतात?
जर त्याला बेडवर साठवण्याची गरज असेल तर? क्लिप-ऑन बेड फॅन? मिनी-फ्रिज? मायक्रोवेव्ह?
कोणाला माहित आहे की विद्यापीठांसाठी पत्रके खरेदी करणे अर्ज प्रक्रियेपेक्षा जास्त तणावपूर्ण असेल?
मी फेसबुकवर डॉर्म पॅकेजबद्दल विचारले आणि ६३ प्रतिसाद मिळाले. पॅकेज करा.
पार्सल बनवू नका.
स्वस्त आणि सोयीस्कर. हे फसवणूक आहे.
हे पॅकेज हरणाऱ्यांसाठी आहे.
पॅकिंग लिस्ट चांगली आहे. ते गोळ्या घेतात. ते कडक आहेत.
त्यांचे ब्रेकअप झाले.
ते परिपूर्ण आहेत.
मी माझ्या मुलांना कधीही "पार्सल" चादरी घालून शाळेत पाठवणार नाही.
गार्नेट हिल वापरून पहा;
त्यांच्याकडे १००% लांब कापूस आहे. गार्नेट हिल?
मी स्वतःसाठी माउंट गार्नेटवरून चादरीही खरेदी केल्या नाहीत.
मी: तू चादर गुंडाळणार आहेस की आपण चादर खरेदी करणार आहोत?
तो: मला काही फरक पडत नाही.
मी: पॅकिंग लिस्टमध्ये पॉली/कॉटन मिश्रण असू शकते. तो: काहीही असो.
मी: ते म्हणतात की जर आपल्याला मोड निवडायचा असेल तर आपल्याला लवकरच ऑर्डर करावी लागेल. तो: ठीक आहे.
तर, आपण ऑर्डर करावी का?
तो: मला काही फरक पडत नाही.
पण ते तुमचे चादरी आहेत. हा तुमचा पलंग आहे.
आई, तुला जे करायचं ते कर. मला माहित आहे. मला माहित आहे. मला माहित आहे.
फक्त चादरी.
मग त्यांना ते जास्त महत्त्वाचे का वाटते?
मी कॉलेजमध्ये असताना, मी आमच्या लिनेन कपाटातून चादरी काढल्या आणि त्या दुधाच्या पेटीत भरल्या.
आता मी त्याबद्दल विचार करतो. मी एक नवीन चादर विकत घेतली.
मी अजूनही त्यांची कल्पना करू शकतो: फिकट निळ्या आणि नारंगी पेस्लीचा हस्तिदंत, थोडा तपकिरी भाग.
मला ब्राउन आठवते कारण बेडचा दुसरा सेट तपकिरी आहे आणि मी कधीकधी ब्राउन उशाचे केस पेस्लीच्या उशाच्या केसांशी जोडतो कारण ते एकमेकांना पूरक असतात.
मला विश्वासच बसत नाहीये की मला माझा कॉलेजचा ट्रान्सक्रिप्ट आठवतोय. ते ठरले आहे.
हे खूप खास आहे. पॅकेज नाही.
मी: तुम्हाला एक हवे आहे की दोन?
जर तुम्ही फक्त एकच सेट आणलात तर तुम्हाला तो त्याच दिवशी धुवावा लागेल, वाळवावा लागेल आणि परत बेडवर ठेवावा लागेल.
जर तुम्ही दोन सेट आणले तर तुम्ही एक आणू शकता, नवीन उघडू शकता आणि सोयीनुसार पहिला सेट धुवू शकता. तो: थांबा. . .
तुम्हाला चादरी धुण्याची गरज आहे का?
टार्गेटशिवाय कुठेही मेमरी फोम खरेदी करू नका, नाहीतर ते बसत नाही.
मी नुकतेच कुठेतरी एक विकत घेतले.
तुम्ही परतफेड करू शकता का?
खूप लहान.
पण त्याचे पाय तिथे लहान असतील ना?
त्याला पायात मेमरी फोमची गरज नाहीये ना? ठीक आहे.
पण मी तुम्हाला इशारा देत नाही असे म्हणू नका.
अर्थात, आम्ही सर्वजण फोम गादीची आठवण न ठेवता विद्यापीठातून उत्तीर्ण झालो.
पण जेव्हा मी डॉर्म बेडसाठी गुगलवर शोध घेतला तेव्हा असे दिसून आले की ८० पासून गादी बदलली गेली नव्हती.
प्रिये, तुला आवडणाऱ्या चादरी निवडा.
त्यांना खूप वेळ लागतो.
मला हे आवडतात. मी: त्या? !
४०० धाग्यांची संख्या!
तू मला एक वर्ष संपवल्यानंतर, तू ४०० धाग्यांच्या लायकीचा नव्हतास.
कमाल २०० ऑगस्टच्या मध्यापासून ते मध्यापर्यंत
सप्टेंबरमध्ये, माझ्या फेसबुक फीडवर पालकांनी त्यांच्या मुलांनी नूतनीकरण केलेल्या वसतिगृहांबद्दलचे फोटो होते आणि प्रत्येक खोली कॅटलॉगमधील एका पानासारखी दिसत होती.
एका मैत्रिणीने उघड केले की तिच्या मुलाची खोली खूपच सेलसारखी दिसत होती आणि ती कदाचित खिडकीची काळजी घेण्यासाठी स्थानिक डिझायनर शोधत असेल.
थ्रेड काउंटबद्दल मला अपराधी वाटते.
त्याला धाग्यांच्या संख्येची पर्वा नाही.
पण जर तो आजारी पडला आणि त्याला बरे वाटत नसेल तर?
त्याला एकटे राहणे आनंदी असेल आणि दगडावर झोपणे छान असेल.
पण जर पोटदुखी, ताप आला आणि एक दिवस पुन्हा झोपावे लागले तर? -
उशी उचलली जाते आणि डोके झाकण्यासाठी ब्लँकेट वर खेचले जाते?
त्या दिवसांत पैशाने खरेदी करता येतील अशा सर्वोत्तम आणि मऊ चादरी मिळायला हव्यात ना?
१८ वर्षांपूर्वी जेव्हा माझा मुलगा त्याचा पहिला छोटासा लोकर घालत होता, तेव्हा जर कोणी मला सांगितले की एके दिवशी मी त्याच्या कॉलेजच्या चादरींवर तीन मिनिटांपेक्षा जास्त वेळ विचार करेन, तर मला वाटेल की त्या वेड्या आहेत.
तथापि, मला इथे तीन महिने लागले.
कदाचित मी त्याला एकट्याने जगात जाण्यासाठी पुरेसा तयार नाही हे हे लपवते का?
किंवा फक्त कारण त्याच्या दिवसात एकदा माझ्या मेंदूत भर पडायला मला भीती वाटते --ते-
डेकेअर माझ्या नियंत्रणाबाहेर आहे का?
त्याला चादरी खरेदी करण्यासाठी आई बनवण्याची ही माझी शेवटची संधी आहे का?
नाही, या प्रश्नाचे उत्तर देऊ नका.