Uxor eius, maritus eius tribus annis mortuus, somniavit se in lectum ingressum et expergefactum cogitasse Luo, strata vernalia aperta, adeptum esse.

Rustica sum, in universitate virum in urbe conveni. Corpus eius non admodum bonum est, sed condicio familiae optima est. Eo tempore in sodalibus classis vivebam, saepe in actionibus coetus ut ei auxilium ferrem, curarem eum, denique, singularem quendam sensum cum eo creabam. Diu consentimus, sentimus personas congruere, deinde id necessitudinem determinat. Putavi eum, cum graduatio adveniret, me propter condiciones familiares derelicturum esse, sed in caerimonia graduationis quaestionem proposuit. Vide virum, pro certo; dignata sum accipere propositionem eius. Post meridiem, ad officium rerum domesticarum ivimus ut libellum matrimonii acciperemus. Soceri, postquam hanc rem intellexerunt, in furorem exarserunt, eum statim domo expulerunt. Intentus eram corpus mariti bene curare, itaque non et affines. Ut ei medicamenta emant ut medicum videat, ego praeter horas extraordinarias diurnas ac nocturnas, cum eo iter facio huc illuc in singulis magnis valetudinariis. Tempore procedente, condicio corporis mariti peior fit, tandem solum per infusionem nutritionis compensatoriae. Hoc tempore, auxilium a soceris petere volo, sed illi mihi culpam tribuunt, manum porrigere nolo. Maritus dixit, affines ut optima viginti annorum suorum serviant, nunc mecum, plus potestatis exercere nolunt. His auditis, cor meum doluit, omnino nesciens quomodo eum consolarer. Tranquillis esto, tantummodo pergere possum pecuniam strenue lucrari; quantum fieri potest, medici medicamentis utantur ad vitam eius sustentandam. Sed etiam sic, maritus morbum superare non potuit, anno secundo matrimonii nostri mortuus est. Marite, cadaver ambulans mihi placet; praeter machinas ad laborandum quotidie post laborem, et omnia mihi curae sunt. Post longum tempus, vita mea confusa est, labor confusus est. Sed tertio anno post mortem mariti, subito somniavi eum in lectum ascensum mihique multum gaudii, age, dixisse. Expergiscere, putavi me in morbum incidere, modo tale somnium habui. Sed senti corpus luo infra esse, aperi aspectum, materax vernalis adeptus. Materasso Spring multum pecuniae habet, duae rationes sunt, necnon charta. Nota supra scribe: 'uxor, nescio quando pecuniam invenies.' Dum laboras, ego ex opere part-time clam egressus sum ut pecuniam quaererem. Etsi non multum, sed est cor meum, quomodocumque in diebus futuris, spero te posse felicitatem. Hoc videns, lacrimis commota sum momento, cogitans maritum mihi tantum curare posse! Hoc momento, vitam difficilem non iam sentio. Postquam vitam bonam habere decrevi, sed etiam tempus sume ad soceros visitandos, virum in sepulcro consolandum! Dixisti, recte facio?