ฉัน... คูร์บัน ผู้ผลิตที่นอนฝ้าย

โรงงาน-
ที่นอนโฟมดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
เกิดอะไรขึ้นกับกาดีฝ้ายผู้แสนธรรมดา?
เมื่อคุณคุยกับ Khurban จริงๆ แล้วมันไม่ได้ไปไหนเลย และ Khurban ทำงานในร้านค้าเล็กๆ แห่งหนึ่งจากหลายๆ ร้านที่ยังคงผลิตและจำหน่ายที่นอนฝ้ายทำมือ
เขามาที่เมืองบังกาลอร์จากบ้านเกิดของรัฐอานธรประเทศเมื่อเขามีอายุเพียง 12 ปีในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนและไม่เคยกลับไปที่นั่นอีกเลย!
ตอนนี้ Khurban อายุ 23 ปีแล้ว และหาเลี้ยงชีพด้วยการผลิตที่นอนฝ้ายด้วยตัวเอง
ผู้ผลิตในตัวเมือง
เมื่อเขามาถึงครั้งแรก ครอบครัวและเพื่อนๆ ของเขาอยู่บนเตียงแล้ว
เขาเริ่มต้นธุรกิจของเขา
\"แล้วทุกอย่างก็พร้อมแล้ว
“ดังนั้นฉันจึงไม่กลับไปอีกเลย” เขายิ้ม มองไปที่แว่นตาของเขา และกำลังยุ่งอยู่กับเครื่องจักรเย็บผ้าของเขาในการเย็บผ้าคลุมเตียงผืนใหม่
ปัจจุบันเขาทำงานอยู่ในร้านขายเครื่องนอนใน Malleswaram และเข้าร่วมงานกับร้านเมื่อสองปีก่อน
ลูกค้าให้เตียงเก่ามาอยากได้เตียงฝ้ายเก่าคืน
เพิ่มผ้าฝ้ายใหม่และทำปกใหม่ให้ด้วย
เขาเล่าว่าเมื่อเริ่มทำงานตอนอายุ 12 ขวบ ตำรวจก็เข้ามาบอกว่าเขาไม่ควรทำงานตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
คูร์บันที่ขี้อายพูด แต่เขาก็ "ประสบความสำเร็จ" ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง และไม่อยากบอกว่าอะไรบังคับให้เขาต้องทำงาน
วันนี้เขาทำกำไรได้ดี
เจ้าของร้านชื่อบาชา มอบจักรยานให้เขาและเสิร์ฟอาหารกลางวันจากบ้านของเขาทุกวัน เขาเริ่มทำงานตอนเก้าโมง 30 น. ม. ถึง 21.00 น. ม.
และสามารถกลับบ้านได้ครั้งหนึ่งในสามเดือน
งานนี้มันยากไม่ใช่เหรอ?
เหตุใดจึงเลือกสิ่งนี้?
คำตอบของเขาเป็นจริงมาก: \"งานใดๆ ก็ตามก็ยากมาก!
จากนั้นเขาได้สังเกตการเปลี่ยนแปลงในอุตสาหกรรมเครื่องนอนจากมุมมองของลูกค้าต่อไป
\"ในสมัยผม เวลาเริ่มฝึก ไม่ว่าใครจะสอนอุตสาหกรรมนี้ให้คุณ คุณต้องทำงานฟรีหกเดือน
ตอนนี้คุณต้องจ่ายเงินเพื่อฝึกพวกเขา!
ฉันฝึกเด็กชายสี่คน
\"ระหว่างปี 2548 ถึง 2552 เมื่อที่นอนเปลือกมะพร้าวและที่นอนโฟมเข้าสู่ตลาดเป็นครั้งแรกและได้รับความนิยม เขาบอกว่าธุรกิจของพวกเขาดูไม่ดีนัก
เมื่อผู้คนตระหนักถึงปัญหาของที่นอนใหม่เหล่านี้
อาการปวดหลังและร้อน
พวกเขากลับมาที่ที่นอนฝ้าย คูร์บันกล่าว
คูร์บันมีเตียงและที่นอนเตรียมไว้ให้แขกแล้ว
เขายังทำเบาะโซฟาและเบาะรองนั่งด้วย
เขาเย็บฝาให้ได้ขนาดพอดี เรียกว่า มัดสำลี แล้วคลายออกด้วยเครื่องม้วน
\"เมื่อก่อนเราตีฝ้ายด้วยมือของเรา
ตอนนี้เราทำงานกับเครื่องนี้ได้ง่ายขึ้นแล้ว” เขาชี้ไปที่อุปกรณ์สีน้ำเงินที่มีเสียงดัง
เมื่อเขายัดฝ้ายเข้าไปในที่นอนแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการตรึงฝ้ายให้เข้าที่ด้วยเข็มเย็บผ้า
เขาบอกฉันว่าจะต้องใช้ฝ้ายประมาณ 17 กิโลกรัมเพื่อทำเตียงเดี่ยว
เขามีเตียงมากถึงสี่เตียงต่อวัน
เครื่องจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงในการเตรียมแปลงฝ้าย
ขณะที่เขาพูด เขาก็คลายสำลีออกมากขึ้น และเครื่องก็พ่นฝุ่นสำลีละเอียดออกมา ทำให้ฉันไอ
อย่างไรก็ตาม คูร์บันก็คุ้นเคยกับมันแล้ว
เขาบอกว่าเวลาทำงานเขาจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาผูกจมูกเท่านั้น