मी... खुर्बन, कापसाचे गादे बनवणारा

कारखाना-
फोम गादी हा सर्वोत्तम पर्याय असल्याचे दिसते.
त्या साध्या कापूस गाडीचे काय झाले?
जेव्हा तुम्ही खुर्बनशी बोलता तेव्हा ते तुम्हाला कुठेही सापडत नाही आणि खुर्बन अशा अनेक लहान दुकानांपैकी एकात काम करतो जिथे अजूनही हाताने बनवलेले कापसाचे गादे तयार होतात आणि विकतात.
तो फक्त १२ वर्षांचा असताना उन्हाळ्याच्या सुट्टीसाठी आंध्र प्रदेशच्या मूळ गावीून बंगळुरूला आला आणि परत कधीच गेला नाही!
आता २३ वर्षांचा खुर्बन स्वतःसाठी कापसाचे गादे बनवून उदरनिर्वाह करतो --
शहरातील उत्पादक.
जेव्हा तो पहिल्यांदा आला तेव्हा त्याचे कुटुंब आणि मित्र अंथरुणावर होते.
त्याने आपला व्यवसाय सुरू केला.
\"मग सगळं तयार आहे.
"म्हणून मी कधीच परत गेलो नाही," तो हसला, त्याच्या चष्म्याकडे पाहत होता आणि त्याच्या शिलाई मशीनमध्ये व्यस्त होता, नवीन बेडस्प्रेड शिवत होता.
तो आता मल्लेश्वरममधील एका बेडिंग स्टोअरमध्ये काम करतो आणि दोन वर्षांपूर्वी तो या स्टोअरमध्ये सामील झाला.
एका ग्राहकाने जुना पलंग दिला आणि त्याला जुना कापूस परत हवा होता.
नवीन कापूस जोडला आणि त्यासाठी एक नवीन कव्हर बनवले.
तो म्हणाला की जेव्हा तो १२ वर्षांचा होता तेव्हा पोलिसांनी त्याला सांगितले की त्याने लहानपणी काम करू नये.
लाजाळू खुर्बन म्हणाला, पण तो कसा तरी "यशस्वी झाला" आणि त्याला काम करण्यास भाग पाडणारे कारण सांगू इच्छित नव्हता.
आज त्याला चांगला नफा झाला.
मालक बाशा यांनी त्यांना एक सायकल दिली आणि दररोज त्यांच्या घरातून जेवण वाढले. त्याने नऊ वाजता काम करायला सुरुवात केली. ३० अ. मी. ९ वाजेपर्यंत. मी.
आणि तीन महिन्यांतून एकदा घरी जाण्यात यशस्वी झालो.
हे काम कठीण नाही का?
हे का निवडायचे?
त्याचे उत्तर खूप व्यावहारिक आहे: \"कोणतेही काम खूप कठीण असते!\"
त्यानंतर तो ग्राहकांच्या दृष्टिकोनातून बेडिंग उद्योगातील बदलांचे निरीक्षण करत राहिला.
\"माझ्या काळात, जेव्हा तुम्ही प्रशिक्षण सुरू करता, तेव्हा तुम्हाला उद्योग कोणी शिकवला तरी, तुम्हाला सहा महिने मोफत काम करावे लागते.
आता तुम्हाला त्यांना प्रशिक्षण देण्यासाठी पैसे द्यावे लागतील!
मी चार मुलांना प्रशिक्षण दिले.
\"२००५ ते २००९ दरम्यान, जेव्हा नारळाच्या कवचाचे आणि फोमचे गादी पहिल्यांदा बाजारात आले आणि लोकप्रिय झाले, तेव्हा त्यांनी सांगितले की त्यांचा व्यवसाय मंदीचा होता.
जेव्हा लोकांना या नवीन गाद्यांमधील समस्या कळतील
पाठदुखी आणि उष्णता
ते कापसाच्या गादीवर परतले, खुर्बन म्हणाले.
खुर्बनमध्ये पाहुण्यांसाठी बेड आणि गाद्या तयार आहेत.
त्याने सोफा सीट आणि गाद्या देखील बनवल्या.
त्याने झाकण योग्य आकारात शिवले, ज्याला कापसाचा गठ्ठा म्हटले गेले आणि नंतर रोलिंग मशीनद्वारे ते सैल केले.
\"पूर्वी आपण हातांनी कापूस मारायचो.
"आता या मशीनसोबत काम करणे आपल्यासाठी सोपे झाले आहे," त्याने निळ्या आवाजाच्या उपकरणाकडे बोट दाखवले.
एकदा त्याने गादीत कापूस भरला की, पुढचे पाऊल म्हणजे सुया शिवून कापूस जागी बसवणे.
त्याने मला सांगितले की एक बेड बनवण्यासाठी सुमारे १७ किलो कापूस लागेल.
त्याच्याकडे दिवसाला चार बेड आहेत.
कापसाचा गादीवाफा तयार करण्यासाठी मशीनला सुमारे अर्धा तास लागतो.
तो बोलत असतानाच त्याने अधिक कापूस सैल केला आणि मशीनने बारीक कापसाची धूळ बाहेर टाकली ज्यामुळे मला खोकला आला.
तथापि, खुर्बनला त्याची सवय झाली आहे.
तो म्हणाला की जेव्हा तो काम करायचा तेव्हा तो जास्तीत जास्त नाकावर रुमाल बांधायचा.