من هستم... خربان، تولیدکننده تشک پنبه‌ای

کارخانه-
به نظر می‌رسد تشک فومی بهترین انتخاب باشد.
چه اتفاقی برای گادی پنبه‌ایِ فروتن افتاد؟
وقتی با خربان صحبت می‌کنی، واقعاً به جایی که پیدا می‌کنی اشاره نمی‌کنی، و خربان در یکی از مغازه‌های کوچک زیادی کار می‌کند که هنوز تشک‌های نخی دست‌ساز تولید و می‌فروشند.
او وقتی تنها ۱۲ سال داشت برای تعطیلات تابستانی از زادگاهش آندرا پرادش به بنگلور آمد و دیگر هرگز برنگشت!
خربان که اکنون ۲۳ سال دارد، با دوختن تشک‌های نخی برای خودش امرار معاش می‌کند --
تولیدکنندگان در شهر.
وقتی برای اولین بار رسید، خانواده و دوستانش در رختخواب بودند.
او کسب و کار خود را آغاز کرد.
«پس همه چیز آماده است.»
«پس دیگر هرگز برنگشتم.» لبخندی زد، به عینکش نگاه کرد و با چرخ خیاطی‌اش مشغول دوختن روتختی جدیدی شد.
او اکنون در یک فروشگاه لوازم خواب در مالسوارام کار می‌کند و دو سال پیش به این فروشگاه پیوسته است.
یک مشتری یک تخت قدیمی داد و خواست که جنس نخی قدیمی‌اش را پس بگیرد
پنبه جدید اضافه کرد و یک پوشش جدید برای آن ساخت.
او گفت وقتی در ۱۲ سالگی شروع به کار کرد، پلیس بالای سرش آمد و به او گفت که نباید به عنوان یک کودک کار کند.
قربان خجالتی گفت، اما به نحوی «موفق» شد و نمی‌خواست بگوید چه چیزی او را مجبور به کار کرده است.
امروز سود خوبی کرد.
صاحبش، باشا، به او یک دوچرخه داد و هر روز از خانه‌اش برایش ناهار می‌آورد. او از ساعت نه شروع به کار کرد. ۳۰ الف. م. تا ساعت ۹ شب م.
و هر سه ماه یک بار موفق می‌شد به خانه برگردد.
این کار سخت نیست؟
چرا این را انتخاب کنیم؟
پاسخ او بسیار کاربردی است: «هر کاری خیلی سخت است!»
او سپس به مشاهده تغییرات در صنعت کالای خواب از دیدگاه مشتری ادامه داد.
«در زمان من، وقتی شروع به آموزش می‌کنید، مهم نیست چه کسی آن صنعت را به شما آموزش می‌دهد، باید شش ماه رایگان کار کنید.»
حالا باید برای آموزش آنها پول بدهید!
من چهار پسر را آموزش دادم.
او گفت بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹، زمانی که تشک‌های ساخته شده از پوسته نارگیل و فوم برای اولین بار وارد بازار شدند و محبوب شدند، کسب و کارشان کساد بود.
وقتی مردم متوجه مشکلات این تشک‌های جدید می‌شوند
کمردرد و گرما
خربان گفت، آنها به تشک پنبه‌ای برگشتند.
خربان تخت و تشک آماده برای مهمانان دارد.
او همچنین نشیمنگاه و کوسن مبل می‌ساخت.
او درب را به اندازه مناسب دوخت، که به آن دسته پنبه می‌گفتند، و سپس آن را از طریق دستگاه نورد، شل کرد.
«قبلاً با دست‌هایمان پنبه را می‌کوبیدیم.»
«حالا کار کردن با این دستگاه برای ما راحت‌تر شده.» او به دستگاه آبی پر سر و صدا اشاره کرد.
وقتی پنبه را داخل تشک فرو می‌کرد، قدم بعدی این بود که پنبه را با سوزن‌های خیاطی در جای خود ثابت کند.
او به من گفت که برای دوختن یک تخت خواب یک نفره حدود ۱۷ کیلوگرم پنبه لازم است.
او روزانه تا چهار تخت دارد.
حدود نیم ساعت طول می‌کشد تا دستگاه بستری از پنبه را آماده کند.
درست همانطور که حرف می‌زد، پنبه بیشتری را شل کرد و دستگاه غبار پنبه‌ای ریزی را پاشید که باعث سرفه‌ام شد.
با این حال، خربان به آن عادت دارد.
او گفت وقتی کار می‌کرد، حداکثر یک دستمال روی بینی‌اش می‌بست.