Duechter soll fir ee Joer bestueden, d'Mamm ass an d'Stad gaangen fir de Speck ze schécken, hire Schwoer ze gesinn, d'Federmatratz opzeraumen, domm.

De Wang Dama gouf an engem ofgeleeënen Duerf gebuer, wou d'Rees wäit ewech och Stroosse blockéiert sinn, sou datt eng Rees an d'Stad och ganz schwiereg wier a vill Mol mam Auto dréint. Also geet de Wang Dama och selten an d'Stad. Iwwer de Matchmaker an d'nächst Duerf, wéi ech e jonke Mann war, bestuet, och e Meedchen op d'Welt bruecht hunn, si hunn ni Preferenz, mengen d'Duechter ass och säin eegent Kand. Also och ganz vill Léift. Méi spéit, leider, ass seng Fra, d'Duechter vun der Grondschoul, un enger Krankheet gestuerwen, wouduerch d'Wang Dama hir Duechter grouss wiisst. Duechter, déi de Lycée fäerdeg gemaach huet, huet ugefaangen an der Stad ze schaffen fir eng uerdentlech Aarbechtsplaz am Büro ze fannen, an huet sech och als ideale Frëndin erausgestallt. Wärend der Léiftzäit rufft d'Duechter dacks zréck, seet hirem Frënd, wéi ee gär huet, schéckt hir och dacks Kaddoe mat Léift, mécht hir Duechter ni rosen, a Sträit gëtt et selten, sou datt si ee Joer laang verléift bestuet sinn. De Wang Dama ass och ganz zefridden mat dësem Eedem, mengen, säi Eedem huet sech ganz standhaft gefillt an ass éierlech. Och ganz agreabel fir d'Duechter. E Joer méi spéit huet d'Duechter bestuet, d'Duechter vum Wang Dama ass heemgaangen, huet Speck geschéckt, an d'Duechter huet doheem fir hir Duechter gekacht. Si huet sech net gefillt, datt si et fir hir Duechter gemaach huet. Si wollt e gudde Schwoer hunn, fir datt si en Dësch fir hir Duechter kritt. Komescherweis Schwoer a Siicht. Mä de Wang Dama huet de Kleederschaf opgemaach, eng grouss Iwwerraschung. Voll mat de Kleeder vun hirer Duechter, huet och d'Kleeder vum Schwoer net gesinn. Wang Dama säin Häerz klappert, schwaach fillt sech falsch. Beim Botzen vun der Federmatratz, domm, hunn ech onerwaart eng Scheedungszertifikat fonnt. De Wang Dama fillt sech, wéi wann hie vum Blëtz getraff wier. Hir Duechter war just virun engem hallwe Joer bestuet. Si huet sech beeilt, hir Duechter ze ruffen, wéi si zréckkoum, huet si no der Hochzäit gekrasch, hire Mann war dacks a Kontakt mat senger fréierer Frëndin. Meng net, hir Bezéiung ass net kloer, Chu, sou rosen, gescheed. Ech wëll meng Mamm keng Suergen maachen, hunn et hir just nach net gesot. Nodeems d'Wang Dama hir Duechter héieren huet, lafen d'Tréinen erof. Si ass hir eenzeg Duechter. Si mengt, si wier vun dobausse falsch behandelt ginn, a traut sech et och net menger Famill ze soen. De Wang Dama huet eng Zäit roueg gehalen, d'Duechter an der Hand gehalen a gesot: Ech ënnerstëtzen Är Entscheedung, kee Vertrauen an d'Bestietnes, ass net glécklech. Mee nodeems ech déi eenzeg Viraussetzung hunn, ass datt egal wat fir eng Saach, alles wat mat mir ze soen huet, sech net am Häerz ënnerdrécke kann. D'Duechter huet mat Tréinen geknikt, huet och decidéiert, d'Mamm an d'Stad ze bréngen, fir zesummen ze liewen, egal wéi batter si ass, si ass erëm midd, an ech wëll och op der Säit vun der Mamm begleeden, fir de Rescht vun hirem Liewen op si oppassen.